Bir Buğdayın Dilinden
BİR BUĞDAYIN DİLİNDEN
Gün bu gündü.
Çığlık çığlığaydık.
Ağaçların dipleri çimenli, gölgeleri buğuluydu.
“Heyy, dallar, yapraklar can olmaya gidiyoruz biz”
Ağaçlar yapraklarıyla alkış tuttular. Birkaç yaprak peşimize
düştü. Yetişemedi.
Avuç avuç saçıldık toprağa.
Bırakıp gittiler umutla.
“ Su” dedik, toprak
nemliydi.
Güneşte üstümüzdeydi.
Memnunduk, mesuttuk.
Bir sevinç yeli aldı bizi, seslerimiz göğe ağdı.
Coşkumuza yürek dayanmaz, sesimize kulak!
Güneş sıcak kollarını açtı. Bulutlar bizi gözyaşlarıyla yıkadı.
Şimdi tam sırasıydı. Hazla çatladık.
Salkım salkım kök verdik. Yaprak yaprak dal verdik.
Büyüdük, serpildik baş verdik. Başaklarımızda dolu dolu can
verdik.
Rüzgârlarda; deniz olduk, dalgalandık. Seslerimiz türkü
oldu.
Sallanırken usul usul dedik ki gururla;”Sarardık artık
altınlara inat. Bizim işimiz bu kadar. Zamanıdır şimdi, veda edeceğiz toprağa.”
Makinelerle geldiler;
Ayırdılar bizi
köklerimizden, arındırdılar üstümüzdekilerden. Çıplak kaldık.
Azımızı bırakıp, çoğumuzu alıp gittiler.
Kalanlarımız soyumuzun nöbetindeydiler.
Makinelerden
geçirdiler.
Un olduk. Yoğrulduk,
mayalandık hamur olduk. Pişirildik ekmek olduk.
Bu yolculuk ne ilk ne de son olacak.
Zamanı gelince arkadaşlarımız yine toprağa saçılacak.
Bitmeyen bu hikâye yeniden başlayacak.
(
Bir Buğdayın Dilinden başlıklı yazı
yyyyyyyyyyy tarafından
8.11.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
