Kendimizi bildik bileli hayatýmýzý insanlara iyilik yolunda kullanmaktan hiç çekinmedik. Bu iþi yaparken de Rabbime þükürler olsun bize ayrý bir haz verdi. Mutluluk duyduk o insanlarla mutlu olduk.

               Köyde Ýlkokula giderken annemiz çantamýza tereyaðlý ekmek hazýrlar yanýna da ayran koyardý. O zamanlar okul sabahtan akþama kadardý. Öðleyin acýkýnca öðle teneffüsünde o azýklarýmýzý sýrlarýmýzýn üzerine açar yerdik. Bazý arkadaþlarýn yiyecekleri olmazdý veya erken den yerlerdi. Biz yerken gözümüze bakarlardý bizde ekmeðimizi böler o arkadaþlara verirdik çok sevinirlerdi. Hele de babamýn pazardan aldýðý somun dan annem azýk yaptýysa o zaman daha da çok sevinirlerdi. Köylük yerde beyaz ekmek nerde bazý aileler senede bir kere bile bulup yiyemezdi. Varsa yoksa mýsýr ekmeðine talim.

        Babaannem “ekmeði hiç yere dökme biz seferberlikte çok açlýk çektik. Hatta mýsýrýn talaþýn, fýndýðýn kabuðunu daha ilerisi at pisliðinden buðday arpa tanelerin toplayý güzelce yýkayýp temizledikten sonra ekmek yapýp yerdik sakýn ha ekmeði zayi etme. Arkadaþlarýn dan azýðý olmayana mutlaka ver göz hakký kalýr sonra günahtýr” derdi.

    Daha sonraki yýllarda okul hayatýmýz boyunca etrafýmýzda bulunan yoksul arkadaþlara

Hep yardým ettik. Gerçi ben liseyi bitirene kadar çok varlýklý biri deðildim. Ailenin tek çocuðu oluþum bana büyük oranda yokluk hissettirmedi. Üniversiteye baþladýðýmda Babam ve Annem yurt dýþýnda çalýþmaya gidince durumum daha da iyi oldu.

   Þöyle bir bakýldýðý zaman benim durumumun iyileþmesi etrafýmda bulunan yoksu arkadaþlarýmýn yararýna oldu. Kendim yokluk içinden geldiðim için onlara bütün gücümle yardým etmeye baþladým hatta köyde bir iki yoksul aileye de destek verdim.

   Baktým ki onlarýn mutlu olmasý bende fazlasý ile mutlu ediyor. Çok hoþuma gittiði içinde gönül rahatlýðý ile karþýlýk beklemeden yardým yaptým. Zaten karþýlýk beklesem bir tat almayacaðýmý bir seferinde karþýlýk bekleyerek yaptýðým yardým sonu anladým. Karþýmdakinin minnet duygusunu görünce tüm huzurum kaçtý ona “vazgeçtim senden hiçbir þey istemiyorum” dedim. Amma benimde tadým tuzum kalmamýþtý. Rahat bir nefes aldým.

       Yýllarca ticaret yaptým iþim insan saðlýðý idi medikal malzemesi satýþý yapmaktaydým

Köylük yerlerden gelen insanlara mümkün olduðu kadar uygun fiyatla veya fakir olduðunu öðrendiklerimden hiç ücret almadan malzeme vermiþimdir. Onun için gönül dostum çoktur. Bu tür yapýlan yardýmlarýn karþýlýðý gönü dostluðudur.

    Zamanla ticareti býraktým artýk yaþ kemale ermiþti. Emekli olduk bazý insanlara göre emeklilik her þeyi býrakmak bir kenara çekilmek. Fakat ben öyle yapmadým; baðda bahçede olan iþleri, hobi olarak evde her türlü tamir onarým iþlerin, bir çok aletin onarýmýný hülasa boþ kalmamak için aklýmýn erdiði gücümün yettiði her þeyi yapýp onardým.

         Bu arda bir yardým kuruluþunun raportörlüðünü üstlenerek insanlara elimden geldiðince yardým etmeye çalýþtým. Yardým derneði genel müdürü ile görüþmemde yanýmda eþimde vardý. Müdür bize “ bu iþ çok zordur. Yardým için uðraþtýðýn insanlar sana her türlü iftira, kötü söz ve küfür ne varsa yapacak” eþime dönerek “yenge çok sabýrlý olman gerekiyor kocanýn arkasýnda dik durmalýsýn her söylenene inanmalýsýn yoksa huzurunuz kaçar” diye söylemiþti. Biz yinede yoksul insanlara yardým getirmeye ihtiyaçlarýný karþýlamaya baþladýk.

      O insanlarda yardýmlar gelince gördüðüm sevinci onlarla yaþadýðým mutluluðu anlatmaya kelimeler yetmez. Hele de yetim çocuklardaki sevinç görmeðe deðer doðrusu.

    Çok geçmeden genel müdürün dediði olaylar baþladý. Bazen yardým ettiðim insanlardan gördüðüm kötülükler sebebi ile bu iþlerden kendimi çekmek istediðim çok olmuþtur. Ýnsanlara gücün yettiði kadar hatta gücünün üstünde gayret sarf ederek yardýma çalýþýyorsun, birde bakýyorsun ki o insanlar aldýðýnýn daha fazlasýný almaya çalýþýyor hatta “benden baþkasýna yardým etme” diyor. Hatta her türlü çirkinliði yapmaya baþlýyor. Canýmdan beni bezdirdikleri çok oluyor. Onun için bu iþi býrakmak istemiþimdir. Fakat baba oðul hikayesinde olduðu gibi “evde bir ses olur baba oðluna (git bak ne oluyor)  der alt kata gönderir. Baba bekler amma oðlu gelmez adam seslenir (oðlun ne oldu) oðlu (baba hýrsýz var) der. Adam (alda gel) der. Oðlu (gelmiyor) 

Adam (býrak ta gel) deyince. Oðlu (býrakmýyor) der.

     Ýþte bu günlerde benim durumum aynýsý. Ben býraktým diyorum fakat artýk ihtiyaç sahipleri beni býrakmýyor. Bütün dertler bende birikiyor. Çözümü de ben bulmaya alýþýyorum.

   Bu durum bana Allah tarafýndan verilmiþ bir görev gibi. Benimle beraber ömrümün sonuna kadar devam edecek. Bu görevden kaçmak belki de günahlarýn en büyüðüdür.

Yarýn mahþerde Rabbim bana “ ey kulum ben sana bir görev verdim. Hakkýyla yerine getirdin mi. Yoksa görevden kaçtýn mý?” derse ne derim. Kendimi nasýl savunurum. Rabbimden gizli ne olabilir ki o her þeyi görendir.

    Onun için tüm zorluklara göðüs gererek insanlar yardýma devam etmem gerekiyor. Rabbim yardýmcým olur Ýnþallah.

  Kýsaca yardým ettiðimiz insanlarýn yaptýklarý yanlýþlar sebebi ile insanlara yardýmdan vazgeçmemek gerekiyor. Mazlumdan aldýðýnýz dualar, edepsizden aldýðýnýz beddua dan daha hayýrlýdýr bu konuda KUR-AN da ayetler vardýr.

                                                                                                   Faruk Soydemir