Ah be sevdalým! Seni yazmazsam ölürüm. Oysa ben yaþamak istiyorum. Ne kadar da söze geliyor aþkýn, sana baþlayýnca kelimeler hazýr kýta bekliyor zihnimde. Bir tek marþ dememi bekliyor sanki!

            Bu ne kadar yazmaktýr seni, ayný zamanda sayfa sayfa yanmaktýr, mürekkep mürekkep kanamaktýr.Yazdýklarým senden ibarettir baþka hiçbir kimse yoktur. Yazdýklarýmda hüzün kokusu var lebaleb, acý var týka basa, aþk var ölesiye.

            Kaðýda bakýp da sevgiliyi görmemek, körlüktür. Kaðýda dokunup da yürek yanýklýðýný hissetmemek donmuþluktur. Hayatýn her anýna sirayet eden ve insanýn her noktasýna deðen sinen aþk, size de tesir etmiyorsa ve kalbi bir cereyana vesile olmuyorsa va-esefa size!

            Rabbin huzuruna aþkla çýkmaz mýsýnýz? Fikrinizin peþine aþkla düþmez misiniz? Yazmayý yahut okumayý aþkla yapmaz mýsýnýz?

            - Sahi aþk deyince siz ne anlýyorsunuz? Eðer kötü bir þey olarak algýlýyorsanýz terbiyesiz derim size.Yok eðer iyi bir þey olarak algýlýyorsanýz sorgulamayý býrakýp yaþayýn aþký derim.

            Oynadýðýnýz futbol da bile aþk yoksa baþarýlý olmazsýnýz. Sevdiðiniz müziði dinlerken bile aþk olmalý içinizde...Ýzlediðiniz filmde...Çalýþtýðýnýz iþte...  Kalpten anlamayana ne kadar da yavan gelir yazdýklarým, halden anlamayana ne kadar da yaban kalýr söylediklerim. Aþka düþmeyene ne kadar da basittir ifadelerim. Yazdýklarýma alaycý, kuþkucu ve kýskançlýk içinde yaklaþanlara acýyorum. Yürekten gayri sermayemiz mi var? Aþktan öte neyimiz var? Alem aþk üzre inþa edilmiþtir, insan aþk üzre halkedilmiþtir. Küfrü hak ediyoruz da aþký mý hak etmiyoruz. Bunu hakketmek lazým yüzüðümüze.Ve yaymak lazým cümle aleme.

            Sadede geleyim. Asýl mevzu sensin bende, derin mi derin!

            Güzel olan tek þey sensin bana bu yeryüzünde! Çiçek de sensin bana, güzel yüz de,  huy da! En tatlý yemiþ de sensin bana, içecek de! Güzelliðin resmi sensin bende çizilmiþ... Aþkýn söze dökülmüþ hali; þiirim her þeyim...Varým yoðum seninle ne de yoðunum, sensiz ne de yoðum! Sensiz ben neyim? Seni görmeyen beni anlayamaz, Hazreti Yusuf'u görmeden Züleyha'yý da yargýlamýþ ve suçlamýþlardý ya! Önyargýlarý yýkmak zordur ama ben seni her þeye herkese aldýrmadan seviyorum. Doyasýya, kanasýya, ölesiye... Bu yüzden gönülden gelen bir hisle ve sesle "Ben  güzelden anlarým."diyebiliyorum yani senden!

            Aþk ile uyanan bir çift göz aþkla uyur. Aþkla konuþan bir dudak aþkla susar. Aþkla doðan bir can aþkla ölür. Aþktan gayri nemiz var? Arazileriniz mi önemli, arabalarýnýz mý, katlarýnýz mý? Yoksa düþünün biraz; aþýnýz mý, yaþýnýz mý, kaþýnýz mý, baþýnýz mý, aþkýnýz mý?

            Ömür aþkla güzel bana, yani seninle!

            - Ne iþ yapýyorsun? diye sorsalar bana yanýtým hemen:

            - Onu seviyorum, olur. Yani anlayacaðýn herkesin aþký kendisine...

            Öyle bir noktaya ulaþtým ki gülüyorum bazen. Beni anlamayana, anlamak istemeyene, bana karþý  art niyetli olana... Ýnsandan aþký çýkart, ne kalýr geriye? Bir bak! Kalpsiz o kadar insan var ki, yanmaz hiç kimseye... Bu toplumun birbirine yanan insanlara ihtiyacý var.Yanma ise aþkla olur, kalple...

            Ah be maralým! Toplum  ne de basite alýr olmuþ güzel þeyleri. Her türlü melanet sayfalarda kir kir akarken ahkam kesmeyenler iki satýr aþka býçak biliyorlar. Her türlü küfür dudaklarda özgür bir þekilde sarf edilirken haya etmeyenler, iki üç dizede geçen aþka çelme takýyorlar. Her türlü zararlý madde ölüm ölüm tüketilirken itiraz etmeyenler, mesele aþk olunca kahraman kesiliyorlar.

            Bu toplum gidecekse eðer aþksýzlýktan gidecek!

            Hiç kimse uyarmadý demeyin!