Artık puslu yanıyor sokaktaki lâmbalar

Titreyen yaprakları kuş, kanat sanıyorum

Akşamlar gibi yorgun üstüme iniyor kar

Bereket yürüdüğüm yolları tanıyorum…

 

Kayıp düşmek korkusu benliğimi sarıyor

Ayaklarım üşüyor, gözlerim kararıyor

Boşta kalan ellerim girecek kol arıyor

“Hey gidi yıllar!” deyip gençliği anıyorum…

 

Böyle yokuş değildi düzdü eskiden yollar

Kayadan taştan değil sanki pamuktandı kar

Ya şimdiki karlarda ya da bende bir hâl var

Korkak adımlarıma bakıp utanıyorum…

 

Yürürken kapanıyor sandım arkamda izler

Attığım her adımda aralandı dehlizler

Dehlizler ki ruhumda bilseniz neler gizler

Bilseniz şimdi niçin karla ıslanıyorum…

 

Ayazın dokunsa da ihtiyar bedenime

İçimdeki yangından ateş düşer tenime

Belki götürür diye baharda yitenime

Bu kardan alevlerin içinde yanıyorum…

 

Ahmet KÖKEN

 

 

( Kar başlıklı yazı Hocaoğlu tarafından 5.01.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu