Online Üye
Online Ziyaretçi
bir hikmetten lisanı açıldı
sansa da kalbim
serilir dürülür o
bilir yerini
revan olurken yola
kaplasa da sineyi
kâh yerinir
kâh durulur gelen vakti bilir o
sözün gücü değildi hikmet azizim
s/özün taştığı taşta filizlenendi
bilirim...
gayb'a amil olunmaz
perde perdedir cihan
ucundan aralarken
hikmettir sana kalan
kabuğa sığmayan 0
lakin baki kalanda
diken acı verirken
girdiği yerde ince ince
aynı iğne ucuyla deşersin çıksın diye
ince çizginin ucu
ya batar ya çıkartır
hikmet kalbin ucunda
acıya dayandırır
kamil yolda yürürsün
ayakların kanamaz
gün ki uzun hep
olmadı yarın
şimdi ben de yarın...
ayaklarım
dolaşırken vakte
yürüyorum
...
Nilüfer A. Zontul