On dört Şubat yokluğunun kaçıncı,

Yıl dönümündeyim

Bu yılda yine mor akşamın gölgesi düştü,

Penceremin önüne

Acılar yakıp kavuruyor 

Her sevgililer günün de

İlmek ilmek sokuluyor

Ömrümün kalan son düğümünde.

 

Bu nasıl ayrılıktır ki?

Ecel ben den önce,

Tuttu senin ellerinden

Alıp götürdü sormadı var mı başka gelen?

Bırakıp nasıl gidersin?

İkinci baharı yaşayacakken.

Ayırdı bizi kara felek

Acımadan ayırdı

Canımdan canı sol yanımı söküp aldı.

 

 

Sen yoksun isyan ederim kaderin böylesine

Elimde siyah kurumuş bir gülle

Yine dolaşırım isimsiz kabirler de

Her birin de seni arar gözlerim

Damla damla kan akar dua yerine dilimden

Yüreğime.

 

Her yıl gibi bu yılda aradım seni

isimsizler  mezarlığın da

Sordum bilen varmı dır?

Benim sevdiğim hangi selvi altın da

Ne olurdu beni de alsaydın yanına

Ön dört Şubat’ı kutlardık bir kabir de

İki ruh yan yana.

 

14.01.2014

 

Yalçın BİRİCİK

( On Dört Şubat başlıklı yazı KAR ADAM tarafından 4.02.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu