Online Üye
Online Ziyaretçi
KIŞ GÜNEŞİ
Bu gün hava bozuk yine, rüzgârı bağrımı yakar.
Alışmıştı yorgun yürek baharımsı
güneşine.
Kar ve tipi göz açtırmaz, fırtınası
hayal yıkar,
Yine de bu gönül razı, kalpte kalan
ateşine.
Kış güneşi doğdu sabah, bana soğuk,
benden uzak,
Bulutlardan sızan nuru nemli
gözlerimi alır.
Kızgınlıkta söylenen söz, aşk adına
korkunç tuzak,
Diller susar, sözler uçar, orta
yerde sevda kalır.
“Ayrılık da aşka dâhil” sevgi ile
taçlanmalı,
Hasrettir aşkı tavlayan, sanma ayrılınca
söner.
Kırmamalı can kalbini, gönül sessiz
içlenmeli,
Kalbinde aşkıyla giden, bir gün
olur geri döner.
İbrahim COŞAR