Ne kadar cimrileşti insanlar, koca senede bir gün sevgililer günü.
Bu kadar mıdır insanın sevdiğine ilgisi!. Senede bir gün bir çiçek, bir hediye vs.
Sonra anneler günü, babalar günü...
Bizim evde anneler günü hiç bir zaman kutlanmaz http://blog.milliyet.com.tr/yasaktir-bizde-anneler-gunu/Blog/?BlogNo=178890
Yasaktır bizde, ben izin vermem çünkü razı olmam bir güne.
Senenin her günü anneler günü olmuştur bizim ailede.
Sevgililer günü de öyle. Çok kişiden işitmişizdir "sizin sevginizi ve ailenizi model almak isteriz" diye.
Biz öyle "aşkım, sevgilim" diye hitap edip dilde sevgi oluşturmadık,
Bizim sevgimiz gönüllerde idi.
Birimiz rahatsızlansa sabahlara kadar uyumaz başında beklerdik, "sevgi fedakarlık" diyerek...
Hayatı kolaylaştırmak için birbirimize her konuda yardımcı olurduk "sevgi emektir" diyerek...
Bazı küçük kusurları görmezden geldik "sevgi tahammül etmektir" diyerek...
İyi günde kötü günde "ben" olmadık, "biz" olduk, bütünleşip bunları da atlatırız diyerek...
Ve böylece birlikte yılları arkamızda bıraktık,
Evlatlarımız da aynı duygular içinde büyüdüler ve aynı yöntemi uyguluyorlar.
Hatasıyla, kusuruyla,
İyi günde kötü günde,
Birlik içinde, inançla,
Her konuda destekle,
Omuz omuza,
Ve kopmadan,
Yaşama "veda" ya kadar...
Bizim sevgimiz böyle...
Sevgi huzuru getirir, huzur mutluluğu, mutluluk başarıyı, başarılar da güveni oluşturur.
Şarkıdaki gibi,
Hayat sevince güzel...
Selam ve sevgilerle...
Yurdagül Alkan.