"bir yüreðin deðeri sevdiði kadardýr" diye beylik bir laf etsem,
sevdiðim sen desem ve deðerimi cümle aleme göstersem
ardýndan kendime pay çýkartsam "bu yüzden çok ama çok kýymetliyim" diye
ve neticede bir sonuca baðlasam "çünkü sevdiðim sensin" gibisinden
hani diyorum bir an için de olsa mutlu olsam
ve senin de mutlu olduðuna þahit olsam güzel olmaz mý

aþkýn son günleri gibi geliyor tavrýn aþkýn solan gülleri son külleri
nice güzelliði köhne býraktýk küflettik umutlarý
üflediler yüreðimize sonra,
çünkü canýmýz çok yandý
hem hasretle hem acýyla hem gözyaþýyla
yâr dediðimiz ömrümüzü yara atýp gitti
yâr bildiðimiz kaç yara açtý yüreðimizde
yâr dediðimiz yarýladý ömrümüzü
yok yok ömrümüzü alýp gitti

þimdi kalkýp ben sana desem ki
"sen ömre bedelsin" kýzarsýn bana biliyorum
ama ben iþi daha da abartýp
"sen iki cihanýma bedelsin" diyorum kýzarsan kýz
postaný koyarsan koy bana
hep baþkasýndan mý laf yiyip tavýr görelim
biraz da can dediðimizi þýmartalým

ne kadar da seni istiyorum bilemezsin PAPATYAM
aklýn almaz bu aþký idrak edemezsin
hep bir büyük boy severim,
bir üst þekilde; ulaþýlmaz anlaþýlmaz
bu yüzyýlda "en büyük ben sevdim" diyebilecek kadar seviyorum seni
daha ne kadar iddialý olabilirim ki

sana olan aþkýmý tarihe kazýmak istiyorum
seni tarihe mal olacak kadar seviyorum
sevebildiðin kadarým ötesi deðilim
anlayabildiðin kadarým fazlasý hiç deðil

sen þimdi milyarlarca insanýn yaþadýðý bu dünya kalk
hayatýnýn anlamý olaný bul
sonra onu avucuna al bir kelebek gibi
sev çoðal saðalt abart kabart yüreðinde
sonra kaybet ve aþka ayýp et
olacak aþk deðil