Online Üye
Online Ziyaretçi
Düğümlenir bazen boğazında bir şeyler. Milyonlarca kelime
vardır oysa içinde. Harf olup hece, hece olup kelime, kelime olup cümle olmayı
beceremezler.
Gecenin karanlığını deler gözlerin. Günlerce diline dolanır
tek cümlen. Yankılanır durur gece gündüz. Sokak satıcısının sesi, rüzgarın
nefesi, denizde dalganın neyidir sözlerin. Anlayabilmek için beyninden geçen
her her düşünceyi, inadına paralarsın kendini. Oysa bilsen tek sözünle bayram
olduğunu, tek sözünle kararıp gökyüzünün,Temmuz sıcağında
gönlüme karlar yağdığını.
Çekip çevirebilmek isterken kendini, toparlamaya çalıştıkça,
hatta haddini aşıp yön vermeye çalışırken aşka, muhteşem güzelliğin ne kadar çaresiz
olduğumu haykırır. Soyutlanmışım afaki duygulardan, soyunmuş karşında ne kadar
çıplağım. Utanıyorum yar.
Seni sevmek sevmelerden birisi. Seni sevmek sevgiyi sevmek en
çok. Seni sevmeyi sevmek en özeli. İliklerime kadar varlığını hissetmek. Gece
uykudan önce beş dakika, sabah uyandıktan sonra beş dakika. Sonra başlar öteki
beş dakikalar. Her beş dakikada bir sonbahar rüzgarında camımı tıklatan
rüzgarın sesi. Şubat ayazında dolu vurgunu. İlk baharda açan, bahçemin tomurcuk
gülüsün sen. Buram buram bahar kokusu, yüreğime sarıp sarmaladığım, taç yapıp
başıma taktığım beyaz renkli papatya çiçeklerisin sen.
Sen bakkal ile kasap ile alışverişimde hep aklımın öteki
yanında arkadaşım. Yolda yürürken hep ardımdan gelen, sen cüzdanımı
düşürdüğümde kahkahalar ile gülmeme sebep pozitif enerjim. Sen sadistliğim,
ağlamalarım ağlatmalarım… Sen benliğim ardına saklı “çok ayıp” arzular bütünü.
Sen ıssız sokaklarda adımlar iken ve iliklerime kadar
korkmuşken sığındığım sarıldığım saklandığım sıcacık yürek.
Seni sevmek senli olmak değil mutlak. Seni sevmek senin olmak
değil. Seni sevmek benim olman değil. Hem kim tutabilmiş güneşi. Güneşim
gözlerin gökyüzünde, hilal kaşların gece karanlığında, muhteşem tebessümün her
sabah açınca güzel. Aşkı aşk yapan sensiz olmak. Aşkı aşk yapan hasretinle
yanmak. Senin olmak uzanmak dokunmak. Ama tutamamak…
Sen benim olma yar. Hasretine vurgun, yokluğuna yoksun.
Acılarına tutkunum. Aklının öteki yanı olarak kalayım yeter. Yüreğinin kuytu
bir köşesinde küçük bir bahçe aç. Bülbül olup şarkılar söyleyeyim sana yar.
Sözümde özüm. Özümde gözüm. Gözümde gönlüm, gönlümde kalem, kalemimde şiirim ol
yar.
Şiirim ol…