Bu bir þiir deðil. Güncel Konularý paylaþmak istedim sizlerle.
Ne biçim insanlarýz biz? Konu komþu, akraba nerede o eski günler? Ne yaþayana yakýnlýk, ne ölüye saygý. Neredeyiz biz, biz ne biçim insanlarýz? Ayný apartmandan çýkan cenaze, nereden çýktý, hastamýydý, kazamý geçirdi yoksa yaþlý mý, genç mi? Kimmiþ bilmiyoruz. Bir öðlen tatili eve gelen ben, þöyle bir þeyle karsýlaþtým;
Kapýda apartman yöneticisi,
- Cenaze var da onun için erken geldim - diyor. Kim demeye utandým ve onunla camiye gittim. Musalla taþýnda yatan, benim komþumdu. Kendimi öyle kötü hissettim ki, baþ ucunda durdum;
- Selam ey komþum, ben ne biçim bir insanim ki, seni hiç tanýmadým. Adýný þimdi gördüm, kaç yaþýndasýn, hasta mýydýn, kaç gün yattýn ya da aylar yýllarca mý, ya da kaza filan mi geçirdin? Sen de beni tanýmýyorsundur, þimdi geldim. Belki desinler, belki utandýðým için ya da kim bilir çok üzüldüm. Evet evet çok üzüldüm ve kendimden iðrendim.
- Ne þimdi bu, günah mý çýkarýyorsun der gibi bakma öyle. Birazdan imam soracak
-nasýl bilirdiniz? hakkýnýzý helal edin.
–ben de yalandan - iyi idi - diyeceðim, - helal olsun - diyeceðim utanmadan.
Neden ki biz komþumuza, bayramda bile “komþum, bayramýn mübarek olsun” demiyoruz. Bu kaç numara, bu kim, ne zaman öldü, þimdi senden ve beni yaradan yüce Mevla’dan af etmesi için, dua ediyorum. Sen komþum hakkýný helal et bana Allah'ým komþumu ihmal ettim, affýna sýðýnýyorum. Aç mýydý, tok muydu, dertli miydi, borçlu muydu? Ayný þekilde, oda beni þimdi merak edemez artýk.
Cenaze dönüþü apartmanýmdan içeri girdiðimde; karþýma çýkan ilk komþuma iyi akþamlar dileyip, uygun zamanýz da kahve içmeye beklerim. Ama mutlaka beklerim komþum dedim. Gözlerimin içine merakla ve þaþkýnlýkla baktýðýný hissettim. Ýçinden sanki buda nereden çýktý der gibiydi… Evet komþum mutlaka bekliyorum iki laf ederiz, birbirimizi anlatýrýz birbirimize. Çocuklarýmýzýn hikayelerini paylaþýrýz. Saðlýðýmýz için dua ederiz birbirimize. Havadan sudan konuþuruz. Þiir sever misin? Okur musun? Neler okumayý seversin? Belki de kitaplarýmýzý deðiþiriz? Mutfaðýndan gelen güzel kokularýnýn tariflerini belki benimle paylaþmak istersin. Ne dersin? Bu Cuma öðleden sonra iyi mi?
Rahmetlik babamdan hep þunu dinlemiþimdir;
- komþunuzun bebeði olursa beþiðine örtü olun, cenazesi varsa tabutuna çivi - derdi hiçbir anlam veremezdim ama bugün anladým ki komþu ve akrabalarý arayýp sormalýyýz dertlerini dinlemeliyiz. Hayat bizi sürüklüyor alýp götürüyor kendi çarkýnda. Varým bu çark da dönmeye ama komþularýmý ihmal ederek deðil. Artýk, dostlarýmý aramak istiyorum. Bir daha bir cenaze ile karsýlaþtýðým zaman, elimi göðsüme götürüp “bildiðim komþum” Allah rahmet eylesin demek istiyorum.
Utanmak istemiyorum kendimden, apartmanýmda kimlerin olduðunu bilmediðim için.
Yýllar önce kýzýmýn öðretmeninden duyduðu bir söz ile bugün ki yazýmý noktalamayý diliyorum.
– Anne, bugün bizim öðretmenimiz çok güzel bir þey söyledi: Dostlarýnýz üzerinde yürümeniz gereken yollar gibidir, eðer yýllarca o yollardan geçmezseniz diken tutar, çakýl tutar ve bir gün gelip de o yollardan geçmek isterseniz o dikenler ayaklarýnýza batar, çakýllar sizi incitir. Onun için bolca o yollarda yürüyün ki diken tutmasýn. Arayýn dostlarýnýzý, diken tutturmayýn aranýzý. Temizleyin tüm çakýllarý.
Dost ama gerçek dost olmalýyýz. Yýldýzlar gibi olmalý karanlýk çökünce ortaya çýkmalý sizce de öyle deðil mi?
Gurbet Meleði