Faruk akþam güneþini, kalabalýðý ve kenti izledikten sonra evine döndü. Meraklý komþusu Münevver teyze her zamanki gibi perdelerin ardýndan kendisini izliyordu. Faruk’u evde bir sürpriz beklemekteydi. Ama elbette ki bu Faruk için bir sürpriz deðildi. Kadim dostu Semra çoktan eve gelmiþti. Faruk evinin anahtarýnýn bir eþini yalnýzca Semra’ya vermiþti. Faruk kapýyý açmaya uðraþýrken bir anda kapý kendiliðinden açýldý. Faruk karþýsýnda Semra’yý gördüðünde içten içe heyecanlanmýþ olsa da bunu belli etmedi.

- Hoþ geldiniz beyefendi
- Hoþ bulduk Semra. Erkencisin.
- Evet biraz öyle oldu. Ýþten erken ayrýldým.
- Nasýlsýn?
- Nasýl olayým iþte bildiðin gibi. Bak içeride kimler var.
- Kimler var? Hoþ geldiniz.
- Bak bu Funda iþyerinden arkadaþým, bu da Leyla. Arkadaþlar bu yakýþýklý da arkadaþým Faruk.
- Yapma þimdi Semra.
- Gördüðünüz gibi kendisi son derece mütevazidir.
- Hoþ geldiniz arkadaþlar. Tanýþtýðýmýza memnun oldum.
- Hoþ bulduk
- Hoþ bulduk.

Semra daha önce Faruk’un tanýmadýðý hiç kimseyi Faruk’un evine getirmemiþti. Faruk Semra’nýn bir planýnýn olduðunu tahmin ediyordu. Faruk odasýna gidip üzerine ev kýyafetlerini giydikten elini yüzünü yýkadýktan sonra tekrar salona arkadaþlarýnýn yanýna döndü. Her zaman ki refleksleriyle koltuðuna oturdu ve televizyonu açtý. Sonra Semra’ya;

- O kadar kýzsýnýz yemek yaptýnýz mý bari?
- Biz de tam yemeðe kalkacaktýk beyefendi, istediðiniz özel bir þey var mý?
- Kafanýza göre takýlýn.
- Olur!
- Bir de yemekten önce bir kahve hiç de fena olmaz.
- Faruk!
- Tamam tamam… Lütfen…

Misafirler gülüþe gülüþe mutfaða giderken Faruk televizyon kanallarýný gezmeye baþladý. Bu sýrada kapý çaldý. Faruk Semra’ya kapýyý açmasýný söyledi. Kapýdaki Faruk’un kardeþi Fikret’ti. Kapýda Semra’yý gördüðünde oldukça þaþýrdý.

- Merhaba Semra abla
- Kaç defa diyeceðim bana abla deme diye
- Af edersin, Faruk abim…
- Gel Faruk abin salonda.

Fikret her zamanki telaþlý ve endiþeli tavrý ile salona girdi. Aðabeyinin bu rahat tavrý kendisini deli ediyordu. Sahip olmak istediði her þey aðabeyinindi ve bu durum Fikret için can sýkýcý bir durumdu.

- Merhaba aðabey,
- Hoþ geldin Fikret, gel otur.
- Müsait deðilsen ben gideyim.
- Yok oðlum Semra ablaný tanýmýyor musun? Hani üniversiteden arkadaþým.
- Tanýyorum aðabey tanýyorum da senin evde ne iþi var onu anlayamadým.
- Nasýl ne iþi var? Arkadaþým oðlum iþte ziyarete gelmiþ.
- Baþka bir þey yok yani
- Ne olacak ki?
- Hiç, anneme söylememde de bir sakýnca yok o zaman.
- Annem biraz telaþlanýr ama elbette ki yok.

Fikret Faruk’un bu rahatlýða sinir olsa da elbette ki bu belli etmiyordu. Ne de olsa avarel diye geçiriyordu içinden. Neden geldiðini bile sormamýþtý Fikret’e. Oturmuþ televizyon izliyordu. Fikret Faruk’un karakterinin tam tersi olduðundan ömrü boyunca hiçbir kadýna arkadaþ gözüyle bakamamýþtý. Tüm kadýnlar Fikret için cinsel arzular uyandýran varlýklardý. Hayata ve kadýnlara cinsellik penceresinden baktýðý için bu konu da her zaman yalnýz kalmýþtý. Çünkü hayatýn garip bir adalet sistemi vardý. Belki de gündelik yaþam sistematiði böyleydi. Hayat herhangi bir þeyi en çok isteyene en az, en az isteyene en çok veriyordu. Elbette bu durumun insan psikolojisi, insanlar arasý iliþkilerle de yakýndan ilgisi vardý. Ama Fikret tüm bunlarý anlayacak ya da düþünecek kadar zeki birisi deðildi. Faruk ise düþünmeye ihtiyaç duymazdý. Salondaki masaya sofra kurulurken salona Funda ve Leyla’da geldiler. Fikret’in þaþkýnlýðý daha da artmýþtý. Aðabeyinin ne kadar þanslý olduðunu düþünüyordu. Funda ve Leyla’nýn çok güzel kadýnlar olduðunu ve aðabeyinin onlarla ilgilenmediðini görmek Fikret için gerçekten çok zor ve anlaþýlmazsý güç bir hadiseydi. Semra Leyla ve Funda ile Fikret’i tanýþtýrdýktan sonra;

- Haydi Fikret sende yemeðe, ama önce eller yýkanacak,
- Ben yemeyeceðim, yedim de geldim.
- Faruk hadi o zaman kapat artýk þu televizyonu.
- Ya annem gibi konuþuyorsun þu an.
- Aðabey, ben gideceðim. Beni kapýya kadar geçirir misin?
- Ya biliyorsun iþte kapýyý.
- Haydi aðabey.
- Tamam geliyorum.

Fikret Semra ve arkadaþlarýyla vedalaþtýktan sonra kapýya yöneldi ve aðabeyine;

- Aðabey, bu durum ne böyle ya?
- Ne durumu?
- Evi kýzla doldurmuþsun ya.
- Terbiyesizleþme oðlum ya.
- Ya bana para versene.
- Ne kadar lazým?
- Artýk gönlünden ne koparsa, ama gönlüne bu durumu anneme açýklayacaðýmý söylemeyi unutma.
- Beni tehdit mi ediyorsun torik?
- Yok be aðabey, tehdit etsem sanki sallayacaksýn.
- Al þu parayý, hem argo konuþmak sana hiç yakýþmýyor.
- Teþekkürler aðabey.
- Görüþürüz
- Görüþürüz.

Fikret parayý aldýðý için oldukça neþeliydi ama aðabeyinin durumu aklýna geldikçe öfkeleniyordu. Aðabeyinin her zamanki gibi çok þanslý olduðunu düþünüyordu. Sinirle ve hýþýmla apartmandan çýktý.