Yorgunum bu yalan dünyada

Sevgi verdiklerim kalbim söküyor

Sevgilerde gönlüm cefa bulanda

Karşıma geçenler boyun büküyor

Dayanamaz oldum bunca acıya

Bir kere de dostluk olsun sevgi

Kem gözle bakmadım ben bacıya

Buda bize verilen Allahtan vergi

Gözümüz görmedi kahpe dünyayı

Tutuğumuz eli dost diye tuttuk

Başımızdan attık türlü belayı

Bize yapılanları bir bir unuttuk

Kardeş dedikse değişmez yasa

Kabir’e kadar bu böylece kalır

En ufak derdinde düşeriz yasa

Gönlümüz ondan çok feyiz alır

Ömer artık kendine etme çile

Gözüne baktıkların sende kalıyor

Kalbini açıp ta getirsen dile

O bile konuşmada zorda kalıyor