Canýmm Anneciðim..


Canýmmm..
Canýmmm
Bilirmisin bilmem
Biz hep seninleyiz..
Soframýzda her zaman yerin vardýr
Her zaman bir tabak
Elele yürümüþsek kýrlara, baða.. bahçeye
Mutlaka çiçek toplamýþýzdýr sana
Kýyamaya.. kýyamaya

Bak þimdi..
Kim ne derse desin
Ýnan mýyorum uzaklarda olduðuna
Kimse senin için "öldü” demedi ama;
Gel sen, bir de bana sor
Her mezarý senin sanýyorum
Durup dua ediyoruz yakýnlarýndan geçerken
Gidip kucaklamak geçiyor içimden
“anneciððiiimm” diye sarýlmak her mezara

Babamýn bana gerçeði anlattýðýndan
emin olamýyorum
Senin hakkýnda bir þeyleri gizlediðini düþünüyorum..
Herkes bu yalana iþbirliði yapýyor
Ýþte o zaman nefret etmek geçiyor içimden
Sen de çýkýp gelip bir þey demiyorsun
“yavruummm” diye
Sýmsýký
Sýmsýcak
Kucaklamýyorsun

Nasýl içim gidiyor bilsen
Birilerini gördükçe
Annesinin yanýnda çocuklar
En çok da ne biliyor musun
Annem de bana baðýrsa
Çimdiklese bir yerimi
Annem bekler diye
Oyunu unutsam ben de..

Daha bu günden
Eliþi çeyizlerime baþlansa
Bana kazak örsen sýrtýmda kolumda ölçü alýp
Zorla ilaç içirsen
Zorla aðzýma bir þeyler týksan..
Sen beni döverken ben de
Anne anne diye aðlasam

Kuþluk babamla Karþýbaða gittik ya
Babam senli fallar açtý bobaççalardan
“-seviyor” çýktý
Ben de açtým..
“gelecek.. gelmeyecek.. gelecek”
“-gelmeyecek” çýktý anneemm
Hýçkýra hýçkýra aðladým

…
.
..














Babam söz verdi “gelecek” diye
O beni hep kandýrýyor..
Sen de
..











Sen beni aramadýkça..Yazmayacaðým..Gelmeyeceksen..sevmeyeceðim