Bir insan bu kadar mý sevilir, bu kadar mý yüceltilir ve bu kadar mý bir insan da yok olunur adeta onu ispatlýyordu severken Küçüðüm’ü, Gözleri Benli Adam.

Yoktu böylesine sevmek.

Ne evvelden bize hikaye edilen aþklarda ne de bundan sonra doðacak olan aþklardan imkaný ve mümkünü yok çýkmazdý böyle bir aþk!

Varsa yoksa Küçüðüm vardý dillerde tek aþk olarak ve onun uðruna zaman okyanusunda kürek sallayan ve rotasýný Küçüðüm olarak belirleyen bir Gözleri Benli Adam vardý.

Sahi ummanlar dere deðil mi sevgiliye ulaþmak için onu geçmeye çalýþan aþýða?
Sahi daðlar tepecik deðil mi arkasýnda saklý olan yare kavuþmak için onu aþmaya çalýþan sevdalýya?
Onlarýn bu hali beni derinden yaralayýp kalpten etkilerken daha fazla dayanamadým ve Gözleri Benli Adam’a seslendim:
-Çok sevdin be Gözleri Benli Adam, yüreðin yara bere içinde, dilinde ah’tan gayri ünlem yok, teninde göz göz izleri var ol afetin. Her bakýþý bir yakýþ demek pek de yakýþmýþ ama! Her kelimende o ateþin alevi saklý ve o alev cana deðip yakýyor.Tarih öncesi ejderhalar gibi aðzýndan ateþler saçýyorsun sanki! Daðlar kâðýt parçasý, okyanuslar bir damla su, rüzgar bu alevi söndüreceðine tersine daha da alevlendiriyor. Seni tanýyýp da hayran olmamak elde deðil! Bir aþk bir adama ancak bu kadar yakýþýr. Sen aþký hakkýyla taþýyabiliyorsun be adamým!

Yüzüme tuhaf tuhaf ama derinlemesine baktý.
Korktum ilkin.

Çünkü kalbinize niþan almýþ bir çift tabanca namlusu gibiydi onun gözleri, sözleri ise namluya sürülmüþ mermiydi.
- Öyle, dedi ’Çok sevdim.’

Gayet masumdu bunlarý söylerken, gayet sakin ve durgun. Oysa kalemi ele aldýðýnda sayfalarý tutuþturduðunda bu sakinliði ve durgunluðu görmeniz mümkün deðildi. Safkan bir at gibi kýrlarda nefes nefese kalmýþçasýna koþardý yazarken, bir yýldýrým gibi olur olmaz çakardý, bir yanardað gibi püskürtürdü içindeki onca lavý ve bir okyanusun dibindeki akýntý gibi alýp götürürdü önüne gelen her þeyi.

’Zahir de ne söyler bu adam batýnda ne söyler?’ diye düþündüm. Bu ne zýt bir haldir ya rab? Ona bakan dünyanýn en uslu insanýný görür, onun içine dalan ise fýrtýnalardan kurtulamaz. Dýþý dünyanýn en sakin kenti içi ise en kalabalýk þehri...

-Var mý bu denli sevmenin bir týlsýmý, sebebi hikmeti? diye sordum.

-Yüreðimden geldiði gibi sevdim. Hani bir þeyler yapýp benim elimden gelen bu dersiniz ya öyle! Sevdim ve benim yüreðimden gelen de bu diyorum. Ona baktýðým zaman yeryüzündeki bütün güzelliklerin onda toplandýðýný gözlerine baktýðýmda ise dünyanýn bütün yeþillerinin onun gözlerinde saklý olduðunu görüyordum. Kalbimi o kadar onunla doldurdum ki baþka hiçbir sevgiye yer býrakmadým. O özüydü bir bakýma ilahi aþkýn. O, rabbimin bana verdiði en güzel armaðan ve ömrüme kattýðý olaðanüstü bir nimetti. Bu yüzden onu çok sevdim.

- Sizi dinlerken insanýn içi aþkla doluyor ve size imrenerek bakýyor insanlar. Sahi siz var mýsýnýz bu dünyada ya? Sizin gibi biri... Sahiden de onu dinlerken ben de kendimden geçmiþ ve hayranlýkla onu seyre dalmýþtým.

- Bakmasýný bilirseniz herkes bir nimettir. Almasýný bilirseniz herkes bir sevgilidir.Ben ona Küçüðüm derdim hep o da bu aþkta benim büyüðüm oldu iþte. Beni aþtý ve benden taþtý. O kadar çoðaldý ki bazen bu ben miyim diye bakakalýyordum aynadaki suretime. Adý dilimde düþmedi, hayali geceler boyu üzerime örttüðüm yorgan oldu, kollarý ömrümü koyduðum yastýðým oldu ve kalbi inanýn ki kýblem oldu. Ben ona Küçüðüm derdim. Derdim de bu ya; onsuzluða dayanamýyorum artýk. Gitmeseydi keþke, bitmeseydi...

Gözleri yaþlanmýþtý. Ayaða kalktý. Ufka baktý uzun uzun, sanki bakýþlarý güneþi karanlýðýn içine doðru itiyordu. Oysa batan her güneþ doðmak için batýyordu. Karanlýk bastýrdýkça ve koyulaþtýkça acýlar da bastýrýyor ve koyulaþýyordu. Gözleri Benli Adam’da karanlýðýn içinde bir güneþ gibi yitiyordu.