Terk edeceğim bu şehri de,yarın
gün batımında,gölgemle
...
..
.
Ah incir ağacı
sende ben gibi kurumuşsun
içimdeki bu aşkla gömmeyin beni
Kavala mahallesi
Şarlak caddesi köşesinde-
ki çeşme önünde biriken suya
Uzakta parlayan ayın altında
birikmiş suda kağıttan gemiler-
in yardığı suyun serinliği
yavaş yavaş terk ediyor bedenimi
her geçen zaman beni eksiltiyor,gece
Saklanabileceğim bir deniz gerek
kıyılarında yürüyüp
deniz kabukları,yıldızları toplayabileceğim,deniz
Geceleri bana uğrama-
dan giden uyku sana da uğramıyorsa
anarsın sende
işte o zaman
gecenin ko(r)kusuyla çağır beni
ve adlandır bu ko(r)kuyu
yastığına iyice sarılıp
lâ lâ lâ
