Kurgusuzca yaşarken sayfalarında buldum

Kendimi, seni, aşk’ı… Durmadan yazıyordun

Gözlerinin şavkına tutununca kayboldum

Sonra gördüm kalbine maziyi kazıyordun

Ne çok kan akıyordu , ben ne çok ağlıyordum

Sen kazdıkça yarana sevdamı bağlıyordum

 

 

 

Vedasızca gittiler şehrimden güvercinler

Kanatlarına asıp kalbimi, diyecektim:

“ Ey mavi yalnızlığım, ey onlar, yüzler, binler…

Kuş oldum, yağmur oldum; kederi göğe ektim

Şimdi her gözyaşınız ruhuma ihanettir

Ve her kanat çırpışı yüreğimde cinnettir”

 

 

 

Diyemedim, yutkundum… Susuzdum, kurumuştum

Ve adım sonbahardı, hislerim kuru yaprak…

Baktım, ellerim mosmor… sanırım çürümüştüm

Aynaya koştum birden her şey hayal sanarak

Bir “ben” vardı içimde ne çok benden uzaktı…

Bir “sen” vardı içimde benliğime tuzaktı

 

 

 

Biz hep siyah beyazdık umutlar koyu gri

Sancılı düş ertesi güneşsizdi kainat

Çalınan renklerimiz asla gelmedi geri

Biz hep şimşek çaktırdık gökkuşağına inat

Kapatırken defteri aşk’ı harabe bildim

Mavi yalnızlığımı gözyaşlarımla sildim

 

 

Seda YÜKLER







( Mavi Yalnızlık başlıklı yazı Seda YÜKLER tarafından 28.08.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu