Dedim ki varsa keder paylaşmaya hazırım, Huzurun-gıyabında boyna sana nazırım, Bırak işlesin kader sonunda öl demedim; Kazılacaksa mezar benimkini kazırım.
İmtihanın çetindir ama yatırım gibi, Seni hiç unutur mu, kâinatın sahibi? İnanan kul metindir yalnız bunu bil dedim; Ne derdin, ne devanın gerçekten yoktur dibi.
Dedim ki hâl bilirim anlat azalsın yükün, Yaratana sığınıp umudu başa dökün, Nere dersen gelirim sana hiç el demedim; Kolay dökülemezsin zira sağlamdır kökün.
Çok iyi biliyorsun yokuşun inişi var, Her acının elbette er-geç bir dinişi var, Niye eğiliyorsun, sıkıntıyı sil dedim; Mütevekkile karşı şeytanın sinişi var.
Dedim ki bende kadrin Mevlâ şahit çok âlâ, Yalnız mı sanıyorsun kendini sen bak hâlâ? Yansın ırakta bedrin yanımda kal demedim; Bir selamın, merhaban yeterdi ya pekâlâ.
Gitmek için gelmiştik yolculukta farklılık, Sorunları arttırır şu evlilik barklılık, Labirenti delmiştik, vardır çıkar yol dedim; Dünya âleme ayan; böyle bir şey şarklılık.
( Rukayye-2 başlıklı yazı MFK tarafından 30.08.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
