Demli kıvılcımlardır
yürek çakarken
Akan gökten oluk oluk
Hüznün çağrısı zamandan
sarkan
Eksende takılı kalmış
olmanın verdiği
O hicap yüklü bekleyiş
belki de
Teferruat gerisi sen
bil yine de
Yoksan yoksunsam yordarken
anbean.
Kızıl geceler küflü
dünler
Mabet bildiğim
mihraptan da yakın
Ölüm iken sona vardığım
yıkım yüklü dönence
Kınında aşk kınında
hasret
Sen yoksan hep eksik
sol yanım.
Damıtılmış hüzne ortak
devran
Son saydığım ne varsa düne
yakın
Yürekten akıttığım.
Sancısı çok yakın
çağırırken ölüm
Yankısı çok uzak sen
bildiğim.
Günbegün aksarım
Tümden gelip sıfıra
yaslarım başımı:
Kefaretini ödedim var
mı ötesi,
Ben sustum sen söyle
Mümkün mü aksi?
Hicivsel tanıklığında
Evren tüm
yalıtılmışlığımı çekerken içine;
Çektiklerimi tüm
çekincelerimi
Hatta çetrefilli düşlerimi,
Üstün kılandı ayracındaki
O yolsuz imgeler
Kanatılmışlığın hegemonyası
Sıra dışı muhteviyatı
İle istiflenmişken bunca
hayal kırıklığı,
Türevi yoksunluk olsa
da tek namzet
Tedirgin bir riya kadar
bağlı iken basireti
Yol vermiştim ne varsa
Gerçek sandığıma kani
olmuşken
Hele ki yok mu o müphem
tınısı;
Kâh fazileti aşkın
Kâh nüktedan dokunuşu
Notası kayıp bir
şarkının,
Rıza göstermesem de
üstündü kader
Beni kollarken her
kanatılmışlığımda.