Sonbahara Dair
Kocaman yorgun köpekler geçiyordu.
Sonbahar eşiği kapı önlerinden
Yılgın
Biraz dargın
Etinde kemiğe
Kemiğinde ete düş gibiydi
O dışlanmaya alışık bedenler
Vazgeçmelilerdi belki de
Anlayamadıkları yıllardan
Belki getirdikleri
Belki de götürdüklerinden
Henüz gün merhaba dememiş kendine
Oysa
İnsanlar geçiyordu
Sokakların aşina
Bir o kadar eskitilmiş
Sabah önü geçmişlerinden
Kimdi onlar
Kimindi tükettikleri vakitler
Ömür sarraflarının derdi neydi bunca acıyı devşiren
Sahipsizdi sonbahar
Sabahını eyliyordu
Tam yüreğinden vuran o manikdepresif izler
Şarkıları kim nasıl yazar sanıyordun
Ve koca bir sonbahardı
Ekseni yörüngesinden besleyen
Soğutup evreni derin düşüncelerinden
Basitliğinde Dünya'yı döndüren
Yapraklar
Kara sarı yüzleri
Solgundu güçsüz elleri
Onların derdi ne dal ne bahçe
Kederliydi yürekleri
Bir bahar bir yazdan ibaret
Ah şu kısacık
Ah ömür dediğin
Sığdıramadıkları kızıl tenli o nazlı güneşin hasretinde
Kavrulurken
Savrulmaktı belki de biricik dertleri
Aşık acıyı hep sevdi
Hepte sevecekti
El ne bilir ki
Düşman o rüzgarın hırçın kollarında
Çürüyordu hayal
Ayrışıyordu gözleri mai gökten
Ah ne kader
Bu nasıl dolu dizgin
Bu nasıl sarı bir keder
Her şeye sebep
Herkesi başlatıp bitiren
Bir tek aşktı aslında
Anlaşılmazlığın deli anlamına
Yaşamak dedirten
Saadet Yıldırım
(
Sonbahara Dair başlıklı yazı
paydasız tarafından
26.10.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
