Ýktidarý, muhalifi, hem cahili, hem bilgini,

Tatlý tatlý cümlelerle kendine çeker ilgini.

Özgürlük yasada kalmýþ, yasalarsa paramparça!

Hayat denen ince yolda baþkasý çizer çizgini.

Herkes kendi çöplüðünde kral sanýrken kendini;

Uyuyorlar uyanýklar, dandini yavrum dandini!

Ýktidarlar keskin kýlýç; ister sümkür, istersen iç.

Pasta eþit daðýlmýyor, ne baþ örtülür ne de kýç.

Anadolu’m bereketli, Anadolu’m derin derya,

Kendi sepetine koyar bütün incileri dalgýç.

Herkes kendi çöplüðünde kral sanýrken kendini;

Uyuyorlar uyanýklar, dandini yavrum dandini!

Bölük pörçük muhalefet, belli belirsiz izleri,

Kürsülerde zaman zaman doðruyu söyler sözleri,

Yýllar yýlý kral çýplak der durur da meydanlarda,

Kendi çýplaklýðýný hiç görmez nedense gözleri.

Herkes kendi çöplüðünde kral sanýrken kendini;

Uyuyorlar uyanýklar, dandini yavrum dandini!

Ýnsanlýðý çepeçevre çeviriyor zalim hayat;

Mikrop bedene yayýlmýþ, fayda vermez ameliyat;

Bu menfaat rüzgârýnda ne kar yaðar, ne de yaðmur;

Görünür ki maddiyata yenik düþtü maneviyat!

Herkes kendi çöplüðünde kral sanýrken kendini;

Uyuyorlar uyanýklar, dandini yavrum dandini!

Kalem cesursa haykýrýr, “ Kral çýplak! Kral çýplak!”

Onun da ense köküne habersiz vurulur þaplak.

Vatandaþ geçim derdinde, hürriyet nedir unutmuþ,

Coþari der kalem sussa büyüyecek küçük çatlak.

Herkes kendi çöplüðünde kral sanýrken kendini;

Uyuyorlar uyanýklar, dandini yavrum dandini!

Ýbrahim COÞAR