Babama Japonya'yý Sevdiren Kadýn-61

O arada Safa’nýn doktor önlüðünün cebindeki telefonu çalýyordu. O anda bir hasta ile meþguldü. “Ayumi Haným telefona sen bakar mýsýn?” Safa’nýn önlüðünün cebinden telefonu aldý beklemeden kulaðýna götürdü. Ayumi oradan biraz uzaklaþarak “Alo” dedi.

Telefonda ki bir bayan sesiydi. Aklýndan ‘Bayan; Doktor Safa’nýn bir hastasý olabilir’ diye düþündü. Ama yine de içinde bir þeyler depreþmeye baþladý.

Kadýn “Ben Doktor Safa-san’la görüþecektim… Galiba yanlýþ aradým…”

Ayumi “Hayýr, doðru aradýnýz. Telefon Doktor Safa’nýn telefonu… Ama o þu anda bir hasta ile ilgileniyor…” dedi.

Kadýn “Siz kimsiniz?” diye sorunca;

“Ben Doktor Ayumi…”

Telefondaki Kadýn ‘Ayumi’ sesini duyunca bir an duraksadý. Çocukken kaybettiði ve bir daha izini bulmadýðý kýzýnýn yýllar sonra ilk defa kýzýnýn sesini duyuyordu. Bir an ne diyeceðini bilmedi. Ne diyeceðini, nasýl hitap edeceðini bilemediðinden susup kalýnca, sessizlik uzayýp gitmiþti.

Ayumi “Bayan orada mýsýnýz? Bir þeyiniz yok ya!” dedi.

Telefondaki Kadýn engel olamadýðý gözyaþlarýna bir de sesi aðlamaklý çýkmaya baþlamýþtý. Ayumi Haným þaþkýnlýk içinde ne olduðunu anlamaya çalýþýyor, olanlara da bir anlam veremiyordu.

“Siz Doktor Safa’nýn arkadaþý olan Ayumi misiniz?”

Ayumi “Evet…” dedi. “Hem siz Doktor Safa’nýn arkadaþý Ayumi’yi tanýyor musunuz?”

Telefondaki Kadýn bir an ne diyeceðini bilemedi. Her þeye raðmen kadýn kekeleyen sesiyle “Yoo, yoo tanýmýyorum. Sadece bir tahminde bulunmuþtum…”

“Siz bana ismimle hitap ettiniz. Safa-san’ýn arkadaþý Ayumi olduðunu nereden biliyorsunuz?”

“Tamamen tesadüf diyebilirsiniz…”

“Hem siz kimsiniz ve nereden arýyorsunuz?”

“Doktor Safa’nýn bir yakini…”

“Hayret… Yabancý birinin Japonya’da nasýl bir yakýný olabilir ki?”

“Yakin derken, bir tanýdýðý anlamýnda söylemek istemiþtim…”

“Ýsminizi öðrenebilir miyim?

“Hitomi…”

“Doktor Safa’san’ý niçin aramýþtýnýz? Bir notunuz varsa kendisine ileteyim…”

Kadýn “O meþgul ise daha sonra ararým…” diyerek telefonu kapattý.

Ayumi þaþkýnlýk içinde kapanan telefona baktý. Telefonda Hitomi Kinugawa adý yazýyordu ve hatta yazan isimde resmi de vardý. Eðer telefonda kayýtlý biri olmasaydý sadece telefon numarasý yazýyor olurdu. Orta yaþlarda bir Japon Hanýmdý. Kadýnýn resmine o kadar çok dikkatle inceledi ki, resim týpký kendine benziyordu. “Bu kadýn kim olabilir?” diye sordu kendi kendine merak içinde… Birebir kendine benzemesine bir türlü anlam veremedi. ‘Safa ile nasýl bir yakýnlýðý olabilirdi ki?’ Aklý allak bullak oldu.

Ayumi telefon elinde Safa’ya yaklaþýnca, Safa “Arayan kimmiþ?”

“Hitomi Kinugawa adýnda bir bayan aradý. Sizinle görüþmek istediðini söyledi ama bana da adýmla hitap etti… Sonra aniden telefonu yüzüme kapattý. Doktor Safa-san bana benzeyen bu kadýn da kim?”

Safa Ayumi hanýmla ilk etapta göz göze gelmekten kaçýndý. Yine de doðruldu “Bunu sonra konuþalým olmaz mý?”

Ayumi neredeyse burundan soluyordu. “Olur, olur…” derken bakýþlarý ‘Ben sana bunun hesabýný sormaz mýyým?” der gibiydi. Diðer yanda Safa hiçbir þey olmamýþ gibi iþine devam ediyordu. Ýçinde gizli tutmaya çalýþtýðý Ayumi’nin öz annesiyle ilgili bilgilerin bir anda gelen bir telefonla nerdeyse ifþa olmasý hoþuna gitmemiþti.

‘Bunda da var bir hikmet…’ ifadesiyle kendini avutmaya çabalarken, Ayumi’nin olanlar karþýsýnda nasýl bir tavýr sergileyebileceði hususunda kendince fikir yürütmeye çalýþýyordu. Olanca irade kuvvetiyle kendini iþe vermeye çalýþýyorsa da, telefon mevzuu bir türlü aklýndan çýkmýyordu.

Ayumi de ise neredeyse bir kýrgýnlýk hâsýl olmuþ, bilinçaltý tüm düþünce ve duygularýný istila ediyor, mantýklý düþünme yetisini kaybeder gibi oluyordu.

“Bu adamýn benden gizlediði ne olabilir? Onca zamandan beri sevgimi izhar etmeme raðmen neyin nesidir bu bilmece gibi tutum ve davranýþlar? Anlayamýyorum. Aklýmý yitireceðim! Beynindeki elektrik kesintisi bir gidip bir geliyordu. ‘Baskýcý ve zorba bir kadýn gibi olmak’ düþüncesinin Safa’ya sökmeyeceðini bilmesine raðmen, nefsi bu tavrý daima öne bir koz olarak sunuyordu. Önyargý ve hoþgörüsüzlüðün akýl ve iradesini ele geçirmeye baþladýðý bir anda kendine hâkim olmaya çalýþýyordu.

Bu güne kadar öfke ile hareket ettiði her olayda kaybeden hep kendisi olmuþtu. Olayý dramatize etmek istemiyor, iradesini duygularýyla baþ edebilmek için içiten içe bir iç direniþ sergiliyordu.

 ...

Devamý Var

...

Ant-150915