Cilveden kırılan bel, kara kemer kuşanmış
Ah!Ak gülün göğsüne, al karanfil döşenmiş
Beyaz gerdan üstüne, sarı ekin boşanmış;
Mor tırnaklı parmaklar, dağıtır, toplar bazı
Manolya! Çekik gözler, gölden mi ırmaktan mı?
O simsiyah kirpikler zıpkından mı, oktan mı?
Ya o alev yanaklar, boyadan mı, Haktan mı?
Dudaklar ay çehrede, çift Isparta kirazı
Gözüme bakma öyle! Bir tuhafım bir hoşum,
Bir çift mavi mavzerden yaralanmış bir kuşum
Med-cezirler içinde, küfelik bir sarhoşum;
Manolya! Tut elimi, öldürecek bu sızı
O yürür, zaman durur, izini takipteyim.
İstanbul kadar güzel, ceylana sahipteyim.
Bir acemi cambazım, kıldan ince ipteyim;
Manolya! Sen de buldum, "aşk "denilen Papazı(!)
Manolya! Gözlerinde, dalga,dalga denizler
Gül yüzünü seyranda, sarı yaprak benizler
Bu yangını, ya vuslat, ya bir kurşun temizler;
Ya pembe ahirimsin, ya taşımda bir yazı.
18.10.2015
Kadir KOCA
