Hýzlý adýmlarla geride býrakmýþ olduðum ormana þaþkýn bir bakýþ fýrlattým. Ardýndan nefes nefese kalmýþ, biçare halime güldüm ve karþýma çýkan þirin kulübeyle baþ baþa kaldým.

*****

  Yaþýný baþýna almýþ, ak sakallý bir beyefendiyle göz göze geldiðim sýrada elinde yýllanmýþ bir balta tutmakta ve kesmiþ olduðu yýðýnla odun içerisinde öylece durup beni izlemekteydi. Tanýmak isterce gözlerini kýsarak bakýyor ve beni baþtan aþaðý süzüyordu. Geriye doðru sendelemiþ olduðum içindi çýkan o ses,o hýþýrtý.Ýhtiyar amcanýn, ' Sen de kimsin ? 'sorusunu yöneltmesi ile donup kaldým olduðum yerde. Kýpýrdayamýyordum artýk. 'Ne iþin var burada?' sorusu rahatsýz edilmekten hoþlanmayan bir amca ile karþýlaþtýðým sinyalini veriyordu. Bu fenaydý. Huysuz dedelere bulaþmamak gerektiðini hatýrlattým kendime, hele ki elinde tuttuðu kýlýç kadar keskin bir balta ise. Bu düþünce ile geriye doðru bir adým attým. Lakin ilerlemek hayli zordu. Geldiðim yeri bilmiþ olsaydým eðer, koþarak kaçmak çok kolay olurdu haliyle. "Ben... Kayboldum"diye tizin doruklarýnda bir ses çýkýverdi titrek dudaklarýmýn arasýndan, farkýnda bile olmadan. 'Kimin, kimsen var mý kýzým? ' Bu soru beni gerçeklerden düþünce dünyasýna hýzlý bir geçiþe itti. Kimsem var mýydý benim ? Var mýydý gerçekten? Beni yok sayan bir ailem, benden nefret eden bir kýz kardeþim, yaptýðým en küçük hatada beni azarlayan bir babam varken, yalnýz mýydým gerçekten? Arkadaþmýþýz gibi gösterip kötü notlar almamý bekleyen sýnýf arkadaþlarým varken hem de."Yalnýzým. Kimsem yok. " deyiverdim birden. Nedensiz... Bu cevabýn huzursuz etmesi gerekirdi yaþlý amcayý. Fakat, o , elindeki baltayý yere býrakýp kulübenin giriþine yönelik bir adým attý.Ve peþinden gelmemi ister bir iþaretle beni yanýna çaðýrdý. Ardýndan küçük kulübesine girdi. Tedirgin adýmlarla takip ettim ihtiyar beyefendiyi. Kulübeye girdiðimde,çoktan koltuða oturmuþ,benim de oturmam için duvar dibine yerleþtirilmiþ divaný iþaret ediyordu. 'Geç otur bakalým.'... 'Aç mýsýn evladým? 'þaþkýn bakýþlarýmý üzerinden biran olsun eksik etmeyerek divana oturdum."Teþekkür ederim. Deðilim. "'Pekala adýn ne senin ?'"Eylül, efendim. "avuçlarýmý divana bastýrýyor,parmaklarýmla üzerine oturmuþ olduðum minderi sýkýyordum.'Ben de adým yok dersin sanmýþtým. Üstün basýn tertemiz, aç deðilsin. Üstelik de ... 'cümlesini havada býrakan korkunç bir havlama idi. Pencereye koþtu hemen. Neyse ki sorusunu sorma fýrsatýný yitirmiþti. Eðer sorabilseydi. Bu küçük yalancý hapishanesine postalanacaktý.'Ben geliyorum. Sakýn kýpýrdama!' dedi. Mantosunu sýrtýna attý ,botunu ayaðýna geçirdi ve dýþarý çýktý. Talimata uymak adýna yerimden kýpýrdamadým birkaç dakika.Merakýma yenik düþtüm ve pencere kenarýna uzandým camlar buðu almýþ dýþarýsý görünmüyordu.Kazaðýmýn koluyla camý sildim.Nihayet ihtiyar amcayý görebildim. Yanýnda duran köpeðe birkaç þey söyleyip zincirinden kurtararak onu doðuya yönlendiriyordu. Kurt cinsi köpek fiþek gibi bir hýzla gözden kayboldu. Amca ise olduðu yerde dönüp duruyordu. Düþünceli ve huzursuz görünüyordu. Felaket tellalý çýðlýklar duyar gibi görünüyordu. Onlarý duymamak istediði için olmalýydý elleriyle kulaklarýný sýký sýkýya kapamasý. Çok geçmeden köpek aðzýnda kanlý bir bez parçasý ile döndü. Kan kokusu içeriye kadar geliyordu sanki. Yaþlý amca köpeðinin diþleri arasýndaki bez parçasýný çekip aldý ve aldýrmaz bir ifade ile bir köþeye fýrlattý. Ve kulübeye döndü. Tek kelime etmeden montunu çýkardý. Þömineye birkaç odun attý, divanýn en uç köþesine kývrýldý ve gözlerin yumdu.

*****

 Sabah güneþi ýþýðý süzülür pencereden  ve gözlere bir aydýnlýk iner.Kulaklarda bir ses yankýlanýr, rahatsýz edici , horozun biri ' uyan artýk ' der gibi.Ve bir koku yayýlar odaya , ekmek kokusu , güzel bir güne günaydýn der gibi.Ýþte öyle bir sabaha uyandým o gün. Huzur dolu bir uykudan uyanmýþ mahmur gözlerim,  odun ateþinden çýkma taze mi taze ekmeðe takýldý hemen. Bakakaldým. Ve damarlarýma mutluluk aþýlandý. Ayaða kalktým.Amcaya gülümsedim ve "Sabah-ý Þerifleriniz hayýr olsun efendim. "dedim. Bu sözü daha önce hiç kimseden  duymamýþçasýna afalladý. Birkaç saniye sonra 'Senin de kýzým. 'dedi ve gülümsedi.Bakýr bir tepsiye dizilmiþ tereyaðý, süt, peynir toplaþmýþ beni yanlarýna çaðýrýyorlardý. Besmele çekip elime ve yüzüne bir su çarptým ve þahane görünen sofraya oturdum. Ekmeðin tadý tahmin ettiðimden de güzeldi. Kahvaltýmý sona erdirip tepsiyi kaldýrmaya yeltendim. Ýhtiyar amca son lokmasýný aðzýna atýp baþýný evet anlamýnda salladý. Sofrayý kaldýrdýktan sonra ortalýða çeki düzen verdim. Ýhtiyar amca yine tek kelime etmeden montunu sýrtýna attý ve kar þapkasýný takýp dýþarýya çýktý. At arabasýna kestiði odunlarý yerleþtirip sürücü koltuðuna bindi ve kýrbacýný þakladý.Saniyeler sonra gözden kayboldu.

  Ertesi gün takip etmek istedim amcayý. Arabasýna odunlarý yerleþtirmesini gizliden gizliye izlemeye baþladým. Odunculuk yapýyordu besbelli lakin döndüðünde elinde ücrete tabi tek bir þey dahi göremiyordum. Odunlarýn tümünü sattýðýna göre dönüþte parasýný bir yerlerde harcýyor olmalýydý. Beni takibe iten bir baþka neden ise bu son derece ketum amcayý araþtýrmaktý.Hayalimdeki dedeler böyle ketum böyle huysuz deðildi. Onlarýn anýlarý vardý.Yaþanmýþlýklarý... Onlarýn yaþamak isteyip de yaþayamadýklarý vardý. Oysa bu dede bambaþkaydý. Lügatýnda 'Ah, o eski bayramlar... ' , ' Ben yaþayamadým bari siz yaþayýn . ' , 'Çok istedim, olmadý. ' ,gibi cümleler barýnmýyordu. Hayallerimin çok ötesinde bir yaþantýsý vardý ve ben derinlerindeki yaþam izlerini görmek, onu tanýmak,  bilmek, çözmek, istiyordum. Hayallerimdeki dedelerden olsa sorun kalmazdý. Ama onu bu gizeme iten bir neden vardý. Hayalimdekilerin yanýnda mini minnak torunlarý oturuyor ve merak dolu koca gözlerle dedelerine bakýyorlardý. Oysa onun ne anlatacaðý þeyleri merak eden koca gözlü torunlarý ne de ailesiyle yaþadýðý güzel anýlarý vardý. O yapayalnýzdý.Ona eþlik eden tek þey yalnýzlýðýydý. Takip halindeydim, öyle hissettirmiyordum ki dönüp arkasýna dahi bakmýyordu. Ýlerledik,ilerledik ve sonunda küçük bir kasabaya geldik. Tek tek evlere gidiyor , odunlarý teslim ediyor ve karþýlýðýnda sepet dolusu yiyecek içecek alýyordu. Ardýndan topladýðý fileleri arabasýna atýp ilerliyordu. Bu sefer kasabanýn yoksul kýsmýna girmiþ olmalýydýk ki evler bir öncekilere göre fazlasýyla yýpranmýþ, binalar da hayli eski görünüyordu. Ýhtiyar beyefendi eline birkaç file alýp yýkýk dökük evlerden birinin önüne geliyor ve fileleri kapýnýn eþiðine býrakýyor ve kapýya vurup köþeye saklanýyordu. Arabadaki tüm fileler boþalana kadar bu iþlemi yineledi. Ve sonunda arabasýna atlayýp gözden kayboldu.Gözlerimden akan o bir damla yaþa engel olmak istemedim. Ýstedim ki doya doya aksýn. O damlalar bana insanlýðý hatýrlattý.

 *****

  Havlamalar ve at kiþnemeleri eþliðinde yeni bir güne daha merhaba dedim. Uyandýðýmda Huysuz Dede çoktan montunu sýrtýna geçirmiþ ve kapýya yönelmiþti. Tam açmak üzereydi ki uyanmýþ olduðumu gördü ve 'Ben geliyorum, sakýn kýpýrdama !' dedi týpký o günkü gibi. Bu arada omzunda asýlý bir þey dikkatimi çekmiþti. Bir tüfek. Ürkek kalbimin atýþlarý hýzlanmaya baþlaý.Kapýyý açtý ve dýþarý çýktý. Duvarda asýlý duran gaz lambasýný elime alýp pencerenin kenarýna yerleþtirdim. Ve dýþarýda olup biteni izlemeye koyuldum. Aðaçlar yanýyor, çýðlýklar yükseliyordu. Huysuz Dedemin tüfeðinden çýkan bir mermi, griye bulanmýþ mavilikteki gökyüzünü deliyordu. Ardýndan bir mermi daha, bu sefer bir baþka tüfekten çýkýyor ve sisli göðü yararak seyahatini Huysuz Dedemin göðsünde sonlandýrýyordu. Olduðum yere sabitlenmiþ olanlarý hayret içinde izlerken dedemin yaþlý bedeni bir önceki akþam kesmiþ olduðu odunlarýn üzerine düþüyordu. *****

  Hýzlý adýmlarla geride býrakmýþ olduðum ormana þaþkýn bir bakýþ fýrlattým. Ardýndan nefes nefese kalmýþ, biçare halime güldüm ve karþýmda duran þirin kulübeyle baþ baþa kaldým.Keskin bir koku burnumu deliyordu. Çürümüþ et kokusu alýyordum. Polis ve kasaba halkýndan birkaç yoksul görünümlü insan kulübenin önüne birikmiþ bir þeyler fýsýldýyorlardý.Köpekler havlamýyor, adeta acý içinde inliyordu. Atlarýn boynu bükük... Sonunda biri açýklama yapma gereði duydu. Kulak kesildim. ' Yapayalnýzdý.3 gün önce ölmüþ. Kokuyu duyunca polise haber verdik. Çok iyiydi...' ve kendini tutamayarak aðlamaya baþladý. Beni ormanýn en dibine sürükleyen topu yerden aldým ve oradan uzaklaþarak kaçtým. Sonunda piknik yaptýðýmýz alana ulaþtým ve topu dudaklarýný bükmüþ olan kýz kardeþime attým. Ve boynuna sarýldým. Ardýndan anne ve babama baktým ve gülümsedim.Ýyi ki hayatýmdalar...

~SON~