Görmek.
Karanlıkta yol bulmak zordur öyle değil mi? Yolumuzu aydınlatana sırt çevirmek olur mu? Işığa ihtiyaç duyulduğunda. Amaya yol göstersen sana ama mı diyecek neden görmezden geliyorsun. O halde görebiliyorken hem de... Yoksun olduğunu düşün bir an. Gökkuşağından ya da yıldızların parıltısından. Farz et ki yoksunsun tüm renklerden... Pusulasız bir kaptan gibi olur pusulasız bir insan. Oysa sen nereden bileceksin ki daha dün bir engelliye çarpıp özür dahi dilemeden geçip gittin. Oysa her renkte bir anlam vardı. Her insan ayrı bir dünya. Senin içinse hayat siyah ve beyazdı yalnızca. Kağıt beyaz mürekkep siyah. Oysa bu iki şey yanyana rengarenk olabilirdi. Kalem senin elinde. Hiçbir şey için geç değil. Öyleyse yaz hadi durma. Yaz turuncu olsun, yaz pembe olsun, karanlık dünyalara ışık olsun. Hadi ne duruyorsun yazsana... 


Işitmek.
Sesini özlersin  bazı insanların ,sadece sesini. Hani derler ya insanlar konuşa konuşa... Anlayamazsın bazen ,sohbet etmek istersin. Öyle ki sohbet koyulaşır anlatmak istediğini dahi unutabilirsin. Bazı insanlar ne kadar şanssız. Duyabiliyorlar ama işitmiyorlar. Kimse kimseyi dinlemiyor. Zaten onu geç. Söz konusu işitmek o bile zor geliyor insana. Işte o insanlar çok şanssız. Bir ses duymak, yalnızca bir notaya sarılmak isteyen onca insan varken hem de. Sahi bir düşünsene. Kuşlar ötmüyor, gök gürlemiyor ve karnın guruldamıyor... Yansıma sözcüklere yer yok  senin dünyanda. Bir de o sesleri duymak için can atanlara bak. Kimin haddine onları aşağılamak. Oysa seni seviyorum diyebilirdin mesela. İki parmağını kalbine koyup sevdiğine uzat. Işte bu kadar kolay. Seni seviyorum desen uzun uzun, yüzüne bakmayacaklar varken şu dünyada. Neden el uzatmıyorsun o arkadaşına. Oysa o bir karşılık vermekten çekinmezdi. Çünkü o sessizdi. Çünkü o sensizdi. Sen gelseydin eğer o seni almaz mıydı içeriye. Bırakır mıydı hiç kapıda. Öyleyse sende kulak ver vicdanının fısıltılarına...



Sevmek.
Zor şey tarif etmek. Etmeyelim öyleyse, yaşayalım. Yok böyle, yok şöyle seviyorum. Gerek yok bunlara. Sev yeter. Seviyorsan eğer bir gülümsemen yeter. Ona çiçek alma ona bir çiçek olduğunu hissettir. Ona sevgi sözcükleri söyleme, sözcükleri sevgiye boğ. Yaşa içinde yaşat o insana. Anne baba kardeş arkadaş kim olursa. Sev yeter. Yalnızlığa teslim olma. 
( Engelleri Kaldıralım başlıklı yazı eylülrengi tarafından 31.07.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu