Online Üye
Online Ziyaretçi
Sokak çocukları meselesi!
Mutsuz bir hayat yaşar çocukların bazısı
Hepsi insan evladı, hepsi ana kuzusu
Yetim veya öksüzdür
çoktur onun sızısı...
Bedenen
yahut ruhen ebeveyni ölüdür
Her tarafta yetim var
sokaklar dopdoludur
Sokaklara düşmüşler itilip
kakılırlar
Sömürülüp her tür pis
işlere sokulurlar
Suçlu onlarmış gibi kem
gözle bakılırlar
Sanki insan değil de başka mahluk dölüdür!
Bilakis beni- âdem hem Allah’ın kuludur!
Bu sokak çocukları gökyüzünden yağmadı
Bizim çocuklarımız, bir kayadan doğmadı!
Sokaklara taştılar
evlere mi sığmadı?
Dar olan evler değil
insanların soludur!
Tek endişeleri var,
parasıdır puludur
Aslında onlar hepsi toplumun
eserleri
İhtiyaçları çoktur
sonsuzdur kederleri
Üstü başları yırtık yok
yatacak yerleri
Dinmiyor hiçbir zaman gözleri hep suludur
İstekleri ne ekmek ne Kızılay çuludur!
Yetimi itip kakan kıttır ahret inancı
Nasıl kaldırabilir cemiyet bu utancı
Öyle bir gevşeklik ki
insanlığa yabancı
Bu tutum bu gidişat
uçurumun yoludur
İblisin insanlığa
attığı bir golüdür
Bu çocuklar acele sokaktan
derilmeli
Hem dinî hem dünyevî eğitim verilmeli
Bu maddî ve manevî bir
görev görülmeli
El atarsak birçoğu
istikbalin gülüdür!
Ailevî atmosfer emelde
en uludur!
Ozan Mikdadi