Aynadaki yüzümle ben zenginim karundan
Yılların kırışığı kayboldu bir kaç ayda
Nasıl çatlamaz ayna kızarmayıp narından
Olanlar oldu ona çatlasa da ne fayda
Yeniden başlamanın hazı var yüreğimde
Yaşanan hazanların yazı var yüreğimde
Bir gül büyütüyorum üstüne titreyerek
O eşsiz güzelliğin tadına vara vara
Daha ne isterim ki bana daha ne gerek
Okyanusa ulaştım denizi yara yara
O sevda ki her hüzne dönüşsüz ara veren
Her gün başka sevince cömertçe sıra veren
Artık kara gecenin rengi oldu bambaşka
Yaz haydi der yüreğim gözlerine bakınca
Yazmak bir sanat değil insan düşünce aşka
Gündüzün yaşananlar mavilere akınca
Dokunup itinayla şiirin hecesine
Güneş akıtıyorum şairin gecesine
İki yürek bir ise birbirlerine deva
Can bedenden çıkmadan görülmezmiş hiç keder
İlahi kudretiyle Mevlam gördüyse reva
Melekler korurlarmış mahşer gününe kadar
Böyle aşka düşenler can düşünce toprağa
Bir gonca gül derlermiş servideki yaprağa
03 Ocak 2015 Saat 03.10
Batıkent Ankara
Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN
