SÜVEYDA
Bülbülün göç vaktiyle boynunu bükünce gül
Akşamın cefasına sensiz telaş düşecek
Veda ederken şehre kelebekler ve Eylül
Yine kalbime hicran gözüme yaş düşecek
Sersefil düşlerimi dondururken yağan kar
Bilmiyorum kaç kere öldürecek bu efkar.
Işık söndü Süveyda, yıllardır güneş kayıp
Ruhumu sıkıyor an günlerin avucunda
Nasıl mutlu olayım mazimizi yok sayıp
Ben hala bekliyorum umudun baş ucunda
Halime tek şahittir boyası akan duvar
Karşımda kırık ayna dilimde ağıdım var.
Geceden de karaymış bahtımdaki şu yazı
Dön artık dön ne olur düşümü hayıra yor
Çığlığımla rakseder sensizliğin ayazı
Yokluğun yangınında ellerim çok üşüyor
Gönlümün yamacına şer yağdı kuruldu kış
Yetmedi mi kalbimden dökülen bu yakarış.
Ne nidama ses verdin ne beni duyuyorsun
Savrulup duruyorum sarkacında zamanın
Suçum ne ki toprağın koynunda uyuyorsun
Meğer önemi yokmuş cânan yanında canın
Beyhude gezer oldu aşka talip kiracı
Bir anlık saadetin vergisi mi bu acı?
İnkar değil Süveyda günahkar bu bedenin
Bir Elif miktarınca sen varsın sevabında
Ayaklarım altında titriyor kaygan zemin
Aşkta vuslatım yoksa döndürme girdabında
Kırk yerinden söküldü sinemdeki şu dikiş
Bu kaçıncı feryadım bu kaçıncı iç çekiş?
Süveyda evet sendin aşkı çarmıha gerip
Kan ağlayan gözüme her gün kezzap damıtan
Ölüm yazan mabede beyaz kefenle girip
Suyu derin kuyuya Mah ve mihriyi atan
Hâlâ gözüm kamaşır bürüdüğün siyahla
Tüm hükümsüz cümleler kıvranıyor eyvahla.
ELİF KESKİN KARABULUT.../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
ZAMANSIZ ŞİİRLER....(DÜN - BUGÜN 28.01.2016)
