HIRSIZ
Dilimde tüy bitirdi, tüketti nefesimi
Tutuşturdu sinemi yaraladı her sözü.
Yangınında kül etti yaşama hevesimi
Huşumu alıp gitti ama doymadı gözü.
Diken dolu yollarda yalın ayak dolaştım
Sırtımdaki yükümle umut dağını aştım.
Çaresiz kalıverdim gerçeklerle savaştım
Düşümü alıp gitti ama doymadı gözü.
Bir zamanlar mutluydu benimle hislenirdi
Aza tamah etmezdi sevgimle beslenirdi.
Geceden sabaha dek üstüne yaslanırdı
Döşümü alıp gitti ama doymadı gözü.
Tenceremi, tavamı, duvardaki sazımı
Melul melul meleyen kara gözlü kuzumu.
Ekmeğimi, suyumu, şekerimi, tuzumu
Aşımı alıp gitti ama doymadı gözü.
Her sabah doğan güneş gözlerinde batardı
Ne bensiz uyanırdı ne de bensiz yatardı.
Göğsümde duruyordu, sessiz sessiz atardı
Taşımı alıp gitti ama doymadı gözü.
Hiç haber yollamadı vefasızlar yurdundan
Annem helva kavurdu bu sevdanın ardından.
Aklım kafatasımı terk ederken derdinden
Başımı alıp gitti ama doymadı gözü.
Masallarla avuttu, ninnilerle uyuttu
Adına aşk dediğim koskoca devi yuttu!
Ah ne yaman hırsızmış gözlerimi kuruttu
Yaşımı alıp gitti ama doymadı gözü.
ELİF KESKİN KARABULUT..../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
AĞUSTOS / 2011
