MEÇHULE YOLCULUK

Elli beþ yýldýr beni peþinden sürüklüyor,

Ne zaman yorulup pes desem, gel diyor,

Ardý sýra upuzun gölgesine basarak, yürüyorum,  

Bazen neþeli, bazen kederli ilerliyorum.

Bazen oyunlar oynadým.

Bazen tökezleyip yuvarlandým.

O, hep beni sobeledi,

Hep kaybeden ben oldum.

Bazen Torosluyum,

Bazen Mutluyum,

Bazense Evrenli,

Bazen Yörük’çe yürüdüm peþinden;

Köyde gaz lambasýnda ýþýdým.

Yarpýzlý ayran çorbasýna kaþýk salladým

Hep sevdiklerimi, bir bir yolladým.

Meçhule giden yolda sürüdü beni;

Bende sessizliðin kucaðýnda,

Elbet bir gün uykuya dalacaðým,

Umudumla, sevincimle,

Kederimle bende toprak olacaðým.

Beklide bir mezara bile hasret kalacaðým.

Anadolu’nun yazýsýz tarihine gizleyip,

Derin bir nefes alýp kalbimize üflüyor.

Gölgesinde yürüsem de gel diyor.

Elli beþ yýldýr beni peþinden sürüklüyor.

Ýbrahim BEKLER

ANKARA