[Upload your own video]
Her gün doğumunda gel-gitli saatlere sararım yaralarımı
Yeni bir imza atarken yaşanacak güne
Akan kanım donmuştur çorak yerlerimde sessizce
Dilim lâldir boğulan her yaşlı imgede
Ümitleri tüketirken sözcüklerim
İçim İbrahim ateşiyle yıkanandır
Aldığım nefes: Cebren !


//Ümit hayat çizgimde aradığım kırılgan bir çizgi
Siyah bulutların hüznünde düşüncelerim//


Ölü düşler besleyip karanlık dehlizlerimde
Yorgun iskelemde ömrümü demliyorum
Vaktin yasını tutan bulutlarımda kaybolup
Çeviriyorum yazılmamış romanın sayfalarını
Birer birer
Ruhumda biriktirdiğim adam dilimde sus’a bürünmüş
Gam yükü taşıyor yanık yol şarkıları…


Yüreğimin keşfedilmemiş halvethanelerinde
Ben ki , tutunuyorum son nefesi verene kadar yaşamaya.
Biliyorum ! toprağın sinesinde cefayla yoğrulan hamurum
Bir yudum suyum son nefeste içilen
Ömrümü bilinmez cümlelerle demliyorum
Sırlara açıyorum yarım aralık kapıları
Soruyorum açtığım her kapıda bilinmezi
Sertçe kapansa da üzerime
Vazgeçmiyorum…


Direniyorum içimde ki sızıyla yazgıma
Sessiz çığlıklara dönüşüyor fırtınalarım nefesimde
Toprağa döndürüyorum umutsuz bakışlarımı
Ne kadar dirensem de kaderin sillesidir diyorum.


//İsyan duvarlarım ağlayarak yıkılırken birer birer
Hesap gününe kadar kayıttadır omuzumda melekler…//


Bilirim gelişlerimizin haz’zı kazaendir Dünya’ya
Gördüğüm ilk düş kan kokar avuçlarımda
Her bir yanım yara/bere sinmişken kazamatlarıma
Bazen mesafeler ıssızlığımda sorgusuz ,tuzak
Bazen ,yazmak ve anlamak arasında cevapsız


Finalsiz zirvelerin doruklarından düşüşlerim
Tutunduğum dallar kayarken ellerimden
Sessiz serzenişleri sıralayan dilim sivri
Peşinen yenilgiyi kabullenmiştir ilk defa
Bütün savunma hatlarım yıkılmaktadır
//Rüya bu !“olamaz” olsa olsa yalandır!…//


Ve bilirim ki;
Aşkın yokluğunda her yer çöl
Nereye gitsem serap
Hasretinin acısı beş bin yıldır sürmekte
Ölçüsüz dizelerime yazıyorum
Susuyorum şimdi varlığımı unuttuğum ölüm sevdama
Azrail’in elinde ki fermanda yazılıyım herkes gibi
Giyotinler bilenirken ölüm merasimlerime
Bir nefeslik hayatı yaşamak telaşındayım.


Oysa bütün gerçek bir hayalden ibaret
Herkes gibi ben de bu yalana inandım…
Annemin rahminde ömrü ab-ı hayattır sandım
Hayat bir rüya imiş öldüğümde uyandım.


//Hayat bir rüya imiş öldüğümde uyandım.//





adem efiloğlu / bir garip ademoğlu
( Öldüğümde Uyandım başlıklı yazı AdemEFİLOĞLU tarafından 3.12.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.