Aramıza ayrılık köprüsünü kuralı on yıl oldu
Bizimle aynı yaşta
olanların çocukları oldu
Bizden başka herkes
mutluluğu aradı buldu
İkimiz birlikte hasret
denizinde yok olduk
Bir nefeslik cana bir parça
mutluluk yetmez miydi?
Bir az gülümseseydik bu
ayrılığımız bitmez miydi?
İki lokma aş ile bu karnımız
gülümseyerek doymaz mıydı?
İkimiz birlikte hasret
denizinde yok olduk
Açtıkça açtık aramızdaki
hasretlik rüzgarıyla arayı
İkimizde çok istedik bulduk
elimizin kiri parayı
Bom boş kaldı işte
gönlümüzün sarayı
İkimiz birlikte hasret
denizinde yok olduk
Gönlümüzde açtık onarılmaz
onca yarayı
Kazandığımız para sarmaz bu
sancılı yarayı
Sen ayrı ben ayrı şimdi
yıkılır gönlümüzün sarayı
İkimiz birlikte hasret
denizinde yok olduk
Sağlıklı düşünerek vermedik
sağlıklı karar
Şimdi yaşadığımız her an
nefes bize zarar
Şimdi söyle bu paramparça
gönlümüzü kim sarar
İkimiz birlikte hasret
denizinde yok olduk
Ömrüm viran oldu sen yoksun
sefillik yakıştı bu cana
Kul Mehmet’im sen şimdi
hasretlik İle var viran hana
Düştüğüm yollarda tüm diller
kınadı serseri dediler bana
İkimiz birlikte hasret
denizinde yok olduk
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-