Online Üye
Online Ziyaretçi
Çanakkale bir ulusun imanı ile yükselişi, batırılmaya yok edilmeye çalışılan ulusun imanı direnişi ile dirilişidir. Vatan işgal altındaydı, ağlayan analar bacılar çocuklar zülüm altına alınmak yok edilmek isteniyordu. Her ana evladına, oğlum yerin vatan cephesindedir var git ya şehit ol ya gazi ol ve bundan başkası olursa sakın dönme helalliği ile bir ulusun direnişi ve dirilişidir Çanakkale.
Geride yakınlarını Yüce Allah’a emanet ederek yola çıkan Mehmet, Ahmet, Seyit… Kısacası Mehmetçiğimiz, özlemi hasreti sadece vatanın kurtuluşu idi. Geride kalanlar için vatanı korumak tek gayesi idi. Hasret vatanı korumak çiğnetmemek bir karışını vermemek, şafağa zaferi istiklali taşımaktı. Vatan için ölüm Şehadet onlar için cennetti Gül kokan Peygambere ulaşmaktı, gözlerini kırpmadan şehadete vatan için koştular.
Çanakkale geçilmez dedi milletim geçilmedi. Zafer için gelenler yenilgi ile hezimet ile geri döndüler. Çanakkale bir ulusun duasının zaferi, göğsünde imanı ile yazdığı destanın zaferidir.
Bir sabah özgürlüğümüzü vatanımızı almak için zafer sarhoşluğu ile yola çıkan düşmanın şafakta hezimet ve yenilgi ile çöküşüdür Çanakkale zaferi. Savaşı tankla tüfekle yenmenin hesabını yapan düşman, gönlümüzdeki imanı vatan sevgisinin hesabını yapmaktan acizdi… Acizliği ile yenildi ve geldiği gibi değil yıkıldığı gibi gittiğinin zaferidir Çanakkale zaferi. Üstat ne güzel demiş:
“Dur yolcu, bilmeden gelip bastığın
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir
Eğil de kulak ver bu sessiz yığın
Bir vatan kalbinin attığı yerdir.”
--------
Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...
Yine bir şey yapabildim diyemem hâtırana.
Sen ki, son ehl-i salibin kırarak savletini,
Şarkın en sevgili sultânı Salâhaddin'i,
Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran...
Sen ki, İslam'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,
O demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın;
Sen ki, rûhunla beraber gezer ecrâmı adın;
Sen ki, a'sâra gömülsen taşacaksın...Heyhât,
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât...
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
Sana âğûşunu açmış duruyor Peygamber.
Mehmet Akif Ersoy
Mehmet Aluç-Kul Mehmet