Özlerim memleketin hep eski günlerini

Özlerim memleketin hep eski günlerini

Kim ister açlık kıtlık onu aramıyorum

Gurbete mahkum olan şaşırır yönlerini

Bulunduğum yerlerde rahat duramıyorum

Aradığım insanlık, aradığım sevgidir,

Ne kariyer ne unvan ne yüksek bir mevkidir,

Aradığım ne takdir ne kuru bir övgüdür

Ben kendimi tanırım işe yaramıyorum

Cennet gibi vatanı uzaktan izliyorum

Varınca garip kalır, ağlayıp sızlıyorum

O eski yarenliği ne kadar özlüyorum

Her tatile geldikçe rahat varmıyorum

Kırk yıldır unutmadım aklımdadır köyümüz

Nasıl da unuturum oradadır soyumuz

Geldiğimiz gibiyiz az değişmiş huyumuz

Memleketin haline kafa yoramıyorum

Ne güç kalmış ne imkân varsam da geçti artık

Yanarım gençliğime fırsatlar kaçtı artık

İstikbal denen meret elimden uçtu artık

Gerçeklerle yüzleştim hayal kuramıyorum!

Der Mikdadi Hollanda dağları yok dinsizin

Hatırlarım dağları gözüm dolar ansızın

Bağ sizin, yayla sizin, dağ sizin, orman sizin

Alıştım düzlüklere yokuş vuramıyorum

Ozan Mikdadi