Gönülde ki volkanlar,

Saatler cellât olur, günler ipimi çeker

Sensiz geçen her aným çarmýha gerer beni

Þaþýrdým döne, döne, yönler ipimi çeker

Tek yön oldu her yaným, meçhule sürer beni

Gönülde ki volkanlar, büyüyüp gürleþince

Çaresizlik sensizlik, hasretle birleþince

Kavuþmamak korkusu, kalbime yerleþince

Ürperip donar kaným, yerlere serer beni

Aþk þarabý yasaktýr, birden diklerim diye

Yol yokuþ yürünmez ki, korkum teklerim diye

Kýþýn açan çiçekten meyve beklerim diye

Hezeyandýr bu zaným, duyanlar yerer beni

Mikdadî der sevenin kurtulmuyor yakasý

Sert bir kayaya toslar, fazla sürmez cakasý

Gönül bu dalar gider, yok bu iþin þakasý

Sadece bu dünyada yalnýzlýk gerer beni

Ozan Mikdadî