Dili laldı sevdaların....Sustular sonsuzluğa....
LAL SEVDALAR
Ermek için vuslatın göklerdeki tahtına
Kurulan gönüllerin ağzı var dili yoktu.
Kimi göz yaşı döktü kimi küstü bahtına
Vurulan gönüllerin ağzı var dili yoktu.
Mazinin otağında hasret yaktı dağladı
Hangi el sevenlerin gözlerini bağladı?
Ne denizler köpürdü ne nehirler çağladı
Durulan gönüllerin ağzı var dili yoktu.
Bıkıp usandı ama kan sızan yarasından
Kurtuluşu olmadı alnının karasından.
Onca çiçek içinde dikenler arasından
Derilen gönüllerin ağzı var dili yoktu.
İmkansızın içinde yürek verip birine
Kaç kez öldü bilinmez sevdiğinin yerine
İsyanı ar sayarak kederle kaderine
Darılan gönüllerin ağzı var dili yoktu.
Gül gülmeyi unuttu bülbül düştü figâna
Feryatlar kâr etmedi kalp denilen organa.
Cehennemin nârında üşüdükçe yorgana
Sarılan gönüllerin ağzı var dili yoktu.
Aşıklar diyarından gönderilip sürgüne
Göğsündeki yangınla başladı yeni güne.
Pişmanlığı dizinde her an kahredip düne
Sürülen gönüllerin ağzı var dili yoktu.
Cenk ederken geceler şu güneşin nuruyla
Yaşamak kolay mıydı yalnızlığın uruyla?
Yâr denilen yollara olmayan gururuyla
Serilen gönüllerin ağzı var dili yoktu.
Ermek için vuslatın göklerdeki tahtına
Kurulan gönüllerin ağzı var dili yoktu.
ELİF KESKİN KARABULUT.../ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
SEN BENSİZ OLAMAZSIN.../ 22.09.2007
