Papatyadan bir kolye gördüm gümüþçüde.

Ne de mutlu oldum ne de sevindim

Aldým hemen.

Ömrü papatya olana vermek üzere, bende papatya olana...

Bir güzele onu anlatan bir þeyi vermek kadar güzel olan baþka bir þey var mýdýr?

Gülüm dediðinize gül hediye etmek, incim dediðinize inci...

Yürek sancýmdý o, çarpýntým, heyecaným, caným.

Ömrünü kolaçan ettiðim bana kollarýný açan...

- Kolye aldým sana, müsaade edersen takabilir miyim boynuna. dedim o nazenin yâre.

Gözleri hare hareydi.

Yareliydi bakýþý.

- Nen var kuzum, dedim.

Uzattý ince uzun boynunu, Ýbrahim'e boynunu uzatan Ýsmail gibiydi. Bir þey demeden kayýtsýz þartsýz kabul etti isteðimi. Bu itaat beni mahvetti.

Alýþkýn deðilim böyle, ona kýyamam.

Kusursuz bir teslimiyetti yaptýðý.

Tutmaya kýyamadýðým elleri dizlerimdeydi, dokunmaya dayanamadýðým boynu önümdeydi.

Hele saçlarý, bir þelaleden dökülen su gibiydi yüzünün üstüne.

Çok fena seviyordum onu.

Çok acayip seviyordum, emsali yoktu hikayelerde eminim.

- Dünyanýn en güzel boyunlu kadýný, dedim ona.

Gözlerimin ta içine baktý, gülümsedi.

Çarpýldým ama kolyeyi ellerim titreyerek soluðum kesilerek de olsa taktým.

Bir þahesere bakýyordum adeta.

Bir paha biçilmeze...

Rabbim.

- Seni seviyorum boyuna. dedim.

Hiç konuþmadý gülümsedi, mutlu oldu galiba.

Kaçamak bir öpücük kondurdu dudaðýmýn sol kývrýmýna.

Kalbim durdu.

Bir öpücük kondurdum ben de gözlerinin üstüne.

- Sen bu adamýn boynuna takýlmýþ olan nadide bir kolyesin. dedim, ömürlüksün.

- Sarýl, dedi bana kollarýný açarak.'Ýhtiyacým var.'dedi.

Kemiklerini hissettim sarýlýrken, kaburgalarýný, kalbini...

Kaç dakika kaldýk öyle, kaç yýl?

- Sensiz yapamam. dedim ona.

- Yapama! dedi

Ýçim aydýnlandý birden, gökyüzü içimdeydi sanki masmavi oldum, alabildiðine ferahladým.

- Sen nasýl bir güzelliksin ya! dedim 'Ýçin dýþýndan güzel, dýþýn içinden. Örneðin var mý ki bu dünyada? Rabbim sana nasýl bir güzellik bahþetmiþ ve beni nasýl da ödüllendirmiþ. Sen bana sunulmuþ olan en kutsal, en güzel ve özel nimetsin.

Tuttum ellerini öptüm. Dudaklarýnýn her kývrýmý gülümsedi, gözlerinin içi beni kendine çeken bir girdap oldu.

Kayboldum, kendimi yitirdim, yok oldum.

- Cama düþen ilk gün ýþýðýmsýn. dedim.

- Cana deðen ilk kalp aðrým...

- Sen bana ne güzel þeyler söylüyorsun, hak ediyor muyum acaba? dedi sessizce.

Ýþaret parmaðýmý dudaðýna götürdüm ve sus dedim.

- Sözlüðümde senden baþka mana yükleyeceðim isim yok. Yazýyorsam sebebi sensin. Kalemin ucu sensin, kaðýdýn caný... Ne güzel iþte seni yazýyorum ve beðeniyoruz ikimiz de sana yazdýklarýmý. Ben yaþýyorum seni yazarak, sen okuyarak yaþýyorsun seni.

- Bana hep yaz böyle lütfen! dedi.

- Sen alnýma yazýlmýþsýn Rabbim tarafýndan çýkmaz boya ile. dedim. "Ben sana güzel þeyler yazmýþým çok mu?"

- Ýnþallah, dedi.

- Kalem tuttuðu müddetçe elim, kelimeleri sarf ettiðince dilim ve kalbim çarptýðý sürece bu isteðin bana emir olur. dedim.

- Teþekkür ederim, emir deme ama üzülürüm!  Ne prensesim, ne kraliçeyim. dedi.

- Sen bu gönül ülkesinin, bu kalp coðrafyasýnýn en nadide prensesisin. Senin her arzun emirdir bana. Senin her bakýþýn bana lütuf ve her sesleniþin cana minnettir.

Kalktý, yürümeye baþladý.

Sandým ki saba rüzgarý esiyor ve nazlý bir fidan salýnýyor.

Sandým ki sana rüzgarý kokusunu getiriyor bir papatya tarlasýnýn.

Þükür namazýna durdum ben de.