Online Üye
Online Ziyaretçi
BEN SENİ GİZLİ SEVDİM – 2
Bir gün dönümüydü.
Yirmi bir haziran gecesiydi …
Yılın en uzun gecesi ya, ömür bu kadar uzar mıydı ? Bu kadar
uzun bir gece, bu yolculuk biter miydi ?
Ne yollar biter oldu, ne de yol kenarındaki ağaçların sayısı
… Yol boyu papatyaları yoldum, hani “seviyor, sevmiyor” meselesinde değildim.
Yılın en uzun gecesinin dakikalarını böylece öldürüyordum.
Bir tablo koydum otobüsün penceresine, hayalimdeki tabloyu
doldurmaya çalışıyordum. Elimde sihirli bir fırça, objeleri günün güzelliğine
bıraktım. Ben sadece senin gözlerini çizdim … “mormenekşe” gözlerini …
Ben seni gizli sevmiştim. Senin bile haberin yoktu…
Yanındayken bile gözlerine bakamıyordum.
Hani “aşk yanmaktı” derdim ya, yanıyordum … hem de yılın en
uzun gecesinde … dayanabilir miydim ki, yarına kavuşmaktı emelime arzuma ...
Ben seni görmeye binlerce kilometre yol yaptım. Hem de beş
dakkalık bir görme … biliyorum vakte karşı boynum inceydi. Ama en uzun gecenin beş dakkalık aşkı bana
bir asra bedel olmalı, böyle bir aşk ancak “İlahî Aşkım” olmalı …
Artık ben seni gizli sevmiyordum …
Haykırdım sana, haykırdım patavatsızca !
“Seni seviyorum mormenekşem” dedim !
Sen artık biliyordun … ve ömrümce seveceğim, sevdim
diyeceğim …
Ben seni gizli sevdim …
“mormenekşem”e
21.08.2016 – 15:13
Okyanus Yürekli Adam