ZEYNEP…ÝÇÝMÝZDEN BÝRÝ…(2.ci Bölüm )

Ah anýlar anýlar anýlar.Ne çok anýlar biriktirmiþim hâfýzamda. Silinmemiþler ve hep benimle birliktelermiþ.Hem hüzünlendim hem sevindim.

                                             …..Zeynep Haným…

Zeynep’in hayatýnýn en enteresan anýlarýndan biri de o,ilkokul 3.cü sýnýftayken,sýnýf  öðretmenleri erkekti.ve bu öðretmenin gözleri küçük,kulaklarý büyüktü.Ve bu öðretmenleri sýnýftaki çocuklara sýk sýk : -“Ben her þeyi görür,her þeyi duyarým” derdi. Zeynep bunu evdekilere anlatmýþ ve evdeyken zorunlu olmadýkça pek konuþmamaya baþlamýþtý.Bu öðretmenin eþi ise, Zeynep’in annesi gilin arkadaþýydý.Ve annesi bir gün konu konuyu açarken,gülerek Zeynep’in söylediklerini öðretmenin eþine anlatmýþ.Tabi oda öðretmen olan eþine aktarmýþ.Ertesi gün öðretmen sýnýftayken : -“Bakýn çocuklar, benim kuþlarým var.Onlar evlerinize girip,ne konuþuyor,ne yapýyorsanýz  gelip bana söylüyor,ona göre !” Demiþ. Zeynep’te her okul dönüþü evin bütün odalarýný gözden geçirip, serçe arar,þayet pencere kenarýna kazara bir kuþ konsa,tek kelime etmez,kimse onu ne yapsa konuþturamazmýþ.

Zeynep 4.cü sýnýfa geçtiðinde 1 yýllýk yeni evli yeni bir bayan öðretmenleri vardý ve bu öðretmenin eþi orman mühendisiydi.Günlerden bir gün bu mühendis,daðda bir keçinin kurtarýlmasý sýrasýnda düþüp ölmüþ. Zeynep ve sýnýf arkadaþlarý baþ saðlýðý için öðretmenlerine gitmek istemiþler ancak okul idaresi izin vermemiþ. Bunun üzerine Zeynep’in önderliðinde bütün sýnýf 1.kattaki dersliklerinin penceresinden sessizce atlamýþlar ve tek sýra halinde kimse konuþmadan öðretmenin evine gitmiþler .Öðretmen öðrencilerini görünce çok sevinmiþ,onlarla ilgilenmiþ ve çok aðlayýp,tek tek sarýlmýþ her birine.Ve sýnýf gene Zeynep’in baþkanlýðýnda tek sýra halinde okula dönmüþler.Okul idaresi bu usulsüzlüðe raðmen ceza vermemiþ öðrencilere.  

5.ci sýnýfa geçtiðinde dedesini kaybeden Zeynep yýkýlmýþtý.Ve dede ölmeden önce þöyle bir vasiyet etmiþ annesine : -“Bu yaþa kadar bu çocuða babalýk ettin.Artýk gerçek bir babaya ihtiyacý var.Þayet bir gün ölürsem mutlaka evlenmelisin” demiþ. Zeynep’nin annesi bu vasiyete uyarak Kemal isminde 5 yaþýnda kýzý olan bir adamla evlenir.Yeni babasý ile birlikte ilk önce Ýstanbul Koca Sinan’a yerleþirler. Bir müddet sonra oradan Bahçeli Evlerde yaþamaya devam ederler. Zeynep,iyi anlaþtýklarý yeni kýz kardeþi Ýnci ile her yaz Tarsus’a giderlerdi.Ve sýk sýk birlikte oynarlar, birlikte gezerlerdi.Günün birinde annesi,ismini “Harika” koyduklarý kocaman bir naylon bebek alýr onlara.Ýkisi Harika’yý canlý bebek gibi düþünüp, onunla annecilik oynar;bebeðin aðýz ve alt kýsmýna delik açarak aðýzdan su döküp,aþaðýdan akýtýrlar ve çocuk çiþ yapmýþ gibi altýný temizleyip, bezlerlerdi. Bebeði bazen kucaklarýna alýp pýþ pýþlayýp uyuturlar,bazende kendilerince emzirirlerdi. O yaþlarda Ýnci ile,meþhur olan Teksas-Tommiks gibi çizgi romanlarý okuyup, çizgi kahraman Kalamiti Ceyn gibi, anne-babalarý evde olmadýðý zamanlarda, sert pasta yapmaya çalýþýp evi berbat ederdi.Bir gün anne: -“Ee kýzlar, madem pasta yapmayý çok seviyorsunuz, size bu iþin inceliklerini öðreteyim” Diye, ikisi yanýna alýp öðretmiþ.

Zeynep ve Ýnci o yaþlardayken Ramazan geldiðinde çok sevinerek,sahura kalkarlarmýþ.Ancak anneleri öðlene kadar oruç tutmalarýna izin verir; -“Hadi ! Sizin orucunuz bitti !” Diye yemek yedirirmiþ çocuklara. Zeynep’in  ilk okul yýllarýnda kaleme aldýðý birkaç þiir o dönemlerde oldukça meþhur olan ve Kelebek Gazetesinin, Þiir sayfasý yönetmeni Ümit Yaþar Oðuzcan’nýn dikkatini çeker ve bu sayfada þiirleri yayýmlanýr.Ümit Yaþar Oðuzcan ayni zamanda annenin yakýn komþularýdýr Zeynep’in. Zeynep artýk Ýstanbul’dadýr.Ancak Ýstanbul’a bir türlü alýþamaz ve kendini okumaya,yazmaya verir.Ve arada teyze oðlu ile sokakta bilye oynar ara sýra.Onun bu yazma yeteneðini Koca Sinan ortaokulu Türkçe öðretmeni de fark edip,annesini uyararak : -“N’olur,bu çocuðun üzerine düþün.Büyüyünce iyi bir yazar olabilecek kapasiteye sahip” Sözleriyle âdeta Zeynep’in geleceðini fark eden ikinci kiþi olmuþtur.

Sanýrým Orta 2 yada 3.sýnýftayken Zeynep’in hemen hemen her öðrencinin olduðu gibi bir anket defteri vardýr.Ve yine her öðrenci gibi arkadaþlarýna kendisiyle ilgili fikirlerini,düþüncelerini,tavsiyelerini yazmalarý için verir.Ve hepimizin yaptýðý gibi oda ailesinden saklar.Bir öðrencinin en klasik saklama yeri neresidir sizce ? Tabi,yataðýnýn altý.O’da öyle yapmýþtýr.Bir gün annesi kýzýnýn odasýný düzenlerken yataðýn altýna bakýp,defteri fark eder ve açýp içerisindekileri okur.Sýnýfýndaki bir öðrencinin bir anket sorusundan hareketle Zeynep’i kolundan tuttuðu gibi o erkek öðrencinin evine giderek,ailesiyle tartýþýrdý. Zeynep yerin dibine geçmiþtir tabi.Tartýþmaya sebep olan soruyu bu gün gibi hatýrlayan Zeynep haným, 

  -“Anket sorusu þuydu: sevdiðinizin en önemli özelliði sizce nedir? Çocuðun   

   cevabý:”kocaman gözleri”.

Ýþte sadece bu sorunun cevabý Anneyi harekete geçirmiþti.

Saygý Deðer Dostlarým,

Zeynep Hanýmýn anýlarýnýn Orta okul bitimine bakan penceresi burada sona eriyor.Dilerim kendisiyle uygun bir zaman aralýðýnda,Lise ve sonrasý hayatýna ait anýlarýný bir gün konuþup,derleme ve sizlerle paylaþma fýrsatý bulurum.