Verilen söz nikahtır meydanın
yiğit eri
Geçtiğin bazen tünel bazen de
daracık büz
Başakları toplanmış gördüğün
harman yeri
Aziz can ne kendini ne de
başkasını üz.
Bir umman hasretiyle dere
tepe dolaştım
Başımdan büyük derde ne
hikmetse bulaştım
Düğüm yemiş ip gibi yumak
olup dolaştım
Dalgalansa da deniz inan ki
aslı dümdüz.
Bizden önce insanlar tek
noktaya takıldı
Sonu hüsran olanlar tepe üstü
çakıldı
Gelenek din sayıldı tüm
cesetler yakıldı
Sararan yapraklarla kış
gelmeden başlar güz.
Hakikat güne benzer sırına
erem dersen
Gurur kibirde yüzün toprağa
serem dersen
Ahmet kendini tanı sultana
varam dersen
Hayal adem aldatır gerçek
eleğinden süz.
Dünle yarına sığmış dünya
değil hevesim
Ne kadar bağırsam da ruha
varmıyor sesim
Ölümler çevrendeyken uslan
artık ey nefsim
Bir nefes deryasında akıl
gemisiyle yüz.
17.09.2016
Ahmet Çelik
KENDİMLE SOHBETTEN SESLİ
DÜŞÜNCELERİMİN YANSIMASI BİR ŞİİR.