Çayýmdan bir yudum alýyorum,
Anýlardan bir yudum,
Bir yudum da gözlerinden,
Sigaramýn dumanýnda kayboluyorum bu sabah.
Bilirsin ya sende;
Uyuyamam sabahlarý,
Erkenden uyanýrým,
Güneþin doðuþunu izlerim pencereden,
Sonra senin uyumaný
Ve sonra güneþin doðuþuna benzeyen uyanmaný,
Dünyayý aydýnlatan bir güneþ gibi.
Ýçimi ýsýtan, merkezinde döndüðüm bir güneþ.

O güneþ yalnýzca dünyamý aydýnlatmadý,
Sadece hayat vermedi günlümün çorak topraklarýna,
Ayný zamanda yaktý,
Canýmý acýttý,
Kan revan içinde býraktý beni.
Bu yüzden uzaðým ya þimdi güneþimden,
Bu yüzden yalnýzca pencereden izliyorum ya güneþi,
Bu yüzden üþüyor ya yüreðim.
Biliyorsun ya sende,
Neden beceremediðimizi.

Eski alýþkanlýk, sabahlarý seni düþünmek,
Yeni alýþkanlýklar da edindim sen yokken,
Geceleri uyuyamamak gibi.
Kafiyesiz vezinsiz þiirler yazmak gibi.

Hangi þehrin güneþi aydýnlatýyor odaný þimdi?
Nasýl bir uykunun bahçesinde gezinmektesin?
Ben senden ayrýyým, bedenim senden ayrý,
Ama ruhum ve zihnim hala gönlünün kuytularýnda gezinmekte
Eski sevgili,
Eskimeyen sevgilim…