Bir düzen vardı ki, baştan şahane
Lakin insanoğlu tez elden bozdu!..
Dünyanın yaşıysa ucuz bahane,
Hormonal enjekte, en yüksek dozdu!..
Sığmıyorduk arza gelişiyorduk,
Hastalık üretip çelişiyorduk,
Türlü ölümlere ilişiyorduk,
‘Hayata mecburuz’; geçerli kozdu(!)..
Şu ellerimizle yaşanmaz kıldık,
Daracık âleme cebren tıkıldık,
Çok yaşamıyoruz belli sıkıldık,
Çekilen fotoğraf, bizim son pozdu!..
Kimi canlı ürer kimi türerdi,
Tarihte ömürler, uzun sürerdi,
Doğanın saçtığı; sim, zer, dürerdi,
Şimdi elde kalan, esefâ tozdu!..
Tahrif olan denge bizleri sarstı,
Burayı hallettik sırada Mars’tı,
Suçluysa ne Türk-Kürt, ne Arap-Fars’tı,
Ama ya bu dünya veya nâs yozdu!..
---------------------
Sim: Gümüş
Zer: Altın
Dürer: İnciler
Esefâ: Yazık, maalesef, eyvah
Nâs: İnsanlar
---------------------
MFK