Efkârýmýn içinde hep nükseden bir yara,

Kurduðum hayallerin fotoðrafýný çizer.

Ýfritler zorlasa da bakmam için aðyara,

B/aþka çarpan hücreler ruhu gönlümden süzer.

Ne haberler uçurdu; tâ maveradan kuþlar,

Hakikatin muþtusu, benden öte beridir.

Kafdaðý ne ki önde, výz gelir tüm yokuþlar,

Vuslatýmýzýn cennet ebedi tek yeridir.

Gurbetim sýla içre, yalnýzlýðým asude,

Caný bende yaþarken yabanda ara(r)mýþým.

Tepetaklak yaþadým söz geçmedi hasude,

Güneþ yanýðý deðil; sevdamdan kararmýþým.

Birebir yaþanmazsa yadýrganýr habire,

Ýzahý yok bu halin anlayan da çýkamaz.

Anlatmaya kalkýþsam sýðmaz ki, bir tabire,

Yâr ile hemhal olan hecriyle can sýkamaz.

Sözün özü, mesele; her þey Hakk’ýn elinde,

Kulun baþýna gelen, neyse de imtihandýr.

Zikri, Hamdi eksilmez hiçbir zaman dilinde,