Tezgâhýmda acýlarým var.

            "Ýsot bunlar isot!" diye haykýrasým var.

            "Urfalýyam ezelden..." diye de türkü çýðýrasým var ama sesim güzel deðil.

            Dertlerim var taptaze...

            Kalbime yeni girdi, hiç çekilmemiþ hem de.

            Bedava!

            Alan yok, bakan çok.

            Þifa olan yok, dert olan çok.

            Ben böyle tezgahýn....  Zabýtasý olurum, yýkarým, kýrarým!

            Baksana þu dað izine! Kýzgýn bir bakýþýn ve ani terk ediþinle oluþtu. Yüreðim yanýk yanýk... Kokusunu duysana! Seni kýnamýyorum bunu yaptýðýn için, suçlamýyorum. Sakýn beni yanlýþ anlama! Ýstersen anla! Yeter ki anla! Yoksa baþka nasýl iz býrakýrýz bu yalan dünyada deðil mi? Bizler aþkýn müdavimleriyiz bu hayat kahvesinde. Elbette sermayemiz hüzün olacak, çektiðimiz elbet dert olacak. Öyle pamuktan aþklara, mýymýylý sevdalara istekli deðiliz. El bebek gül bebek sevmelere gelmez yüreðimiz, hoyrattýr Anadolu gibi; sert rüzgarlar görmüþtür, yalçýn kayalýlara týrmanmýþtýr ve ayaz yemiþtir. Dibine kadar yalnýzlýðý boylamýþtýr. Kolay deðil öyle sakin durmak ve öyle huþu içinde aþký yaþamak þýk deðildir bize.

            Yüreðim aðrýyor seni görmeyince!

            Of Allah'ým of!

            Onsuz içim ne kadar da kof!

            Nasýl bir derttir bu? Bir insan baþka bir insanýn yüreðini nasýl aðýrtabilir, nasýl aðlatabilir? Þimdi kalkýp yürek nakli mi olalým seni unutmak için! Allah için git iþine ya! Unutmak da nereden çýktý? Hem kolay mý seni unutmak! Bak baþkasýný demiyorum "seni" diyorum. Göðe asýlmýþ bir yýldýzsýn sen her baktýðýmda orada duran... Kokladýðým en güzel çiçeksin dünya bahçesinde; deðil kopartmaya, koklamaya dahi kýyamadýðým. Ben nasýl kalkýp seni unuturum bile isteye, akýl iþi deðil.

            "Gel de dinsin bu aðrý!" diyesim var ama serde erkeklik var.

            Sen gelme bu aðrý da devam etsin.

            Çünkü caným aðrýyýnca varlýðýna ne kadar muhtaç olduðumu hatýrlýyor ve seni nasýl sevdiðimin bir kez daha farkýna varýyorum. Yokluðunda bile ders çýkartýyorum gördüðün gibi. Tuhaf karþýlayabilirsin bunlarý, anlamazlýktan gelebilirsin, cevap vermek zorunda da deðilsin.

            Ama aðrý sahiden var. Dur göstereyim tam nerede olduðunu!

            Sol yanýmda... Olduðun yerde yani.

            Kaburgalarýmýn arkasýnda, yüreðimin tam da ortasýnda...

            Býrak kanasýn. Kýrýlsýn kaburgalarým bir ok gibi saplansýn kalbime. Bülbül öyle yapmadý mý aþký için, gecenin yarýsýnda baþlayýp günün aðardýðý saate kadar terennüm etmedi mi aþkýný? Gül açmadý inadýna, kapandýkça kapandý karanlýk arttýkça içine. Bir tomurcuk gibi asýlý kaldý dalda ve bülbülün feryadýna saðýr kesildi. Aðaran vakte kadar aþkýný þakýyan bülbül güçten düþerek ve bir yaprak gibi salýnarak kendisini atmadý mý gülün dikenlerinin üstüne? Ve kaný akmadý mý gülün ak tenine, al al olmadý mý gülün yapraklarý.

            Senin yokluðun da benim kalbime batan dikendir.

            Yaþamak bir baþka güzelken seninle, sensiz yaþamak bir baþka rezildir.

            Yüreðim aðrýyor, ey bütün dertlerimin üstündeki dert.

            Gel de derdime dert kat!

            Aklýmý oynat, yüreðimi sök.

            Ýçindeki her türlü nefreti dök.

            En çok da sen bende olmadýðýnda aðrýyor kalbim.

            Nasýl bir aðrý, rabbim düþmanýma vermesin; dayanýlacak gibi deðil. Týrnaðýnýzýn çekilmesi yahut diþinizin sökülmesi gibi deðil, baþka bir þey gibi. Her zerreniz hissedercesine sancýyý, inim inim inlercesine, kahrýnýzý döke döke...

            Gül güneþsiz olmaz, papatya acýsýz ve elbette ki ben de sensiz olamam. Alayýna isyan deðil de nedir þimdi bu kurduðum cümle? Bir þekilde ihtiyacýmýz var birbirimize. Bunu bir sen bilirsin bir de ben bilirim. Baþkasýna lüzum var mý? Yok.

            Sen kuruyan bir dudaksan ben de o dudaða hasret buz gibi bir içimlik suyum.

            Sen güzele aþina bir gözsen ben de o göze girmesi gerekenim.

            Sen insanlýðý kucaklayan bir kalp isen ben de o kalpteki süveydayým.

            Gördüðün gibi sen neysen ben bin beteriyim.

            Þairin dediði gibi: "Beni býrak göðe bakalým"

            Gökteki en parlak yýldýzsan ben de uzayým.

            Bir damlaysan ben de okyanusum. Bitmez bu söylem.

            Tezgâhýmda acýlarým var.

            Kalp tentenemde aþk acýsý iþlenir. Uzun ve sivri iðnelerle kalp içre adlarýmýzýn baþ harfleri yazýlýr. Ýþte bu yüzden sevmek güzel, beklemeden seni, tutmadan, sýkmadan, býkmadan... Yýldýz gibi aðmadan, çýð gibi kopmadan, yaðmur gibi boþalmadan...

            Býrak beni, aðrýsýn yüreðim geceler boyu hem de. Sen yoksan kýrýlsýn paramparça olsun. Bak nasýl da acýya müþtakým, nasýl da layýkým. Aklým daðýlsýn bir meyhane sofrasý gibi. Bak nasýl da acýya meyilliyim, nasýl da acýya meydan okuyorum. Ellerim dolansýn ellerine, kollarým kollarýna...Bak nasýl da muhtacým sana, bu yüzden acý'msýn.

            Býrak ömrün ömrüme kördüðüm olsun.

            Yaþanacak günlerimize deðsin.