Bilmezsin sevdiceðim, asýrlarý aþarak,

Tarihin sayfasýný, deldim de geldim iþte.

Sanma aklým karýþtý, olanlara þaþarak,

Neyim var neyim yoksa, aldým da geldim iþte.

Usul  usul erittim, koynumda asýrlarý,

Kimselere demedim, sakladýðým sýrlarý,

Dönerim umuduyla, parçaladým surlarý,

Þehadet þerbetinden, buldum da geldim iþte.

Bir an bile aklýmdan, çýkmadý ki hallerin,

Hala beyaz duruyor, bahçede ki güllerin,

Yine þarký söyler mi, bana tatlý dillerin,

Bak böyle hülyalara, daldým da geldim iþte.

Masivalar aðladý, olmadýðýn her güne,

Dedim aþkýn yok ise, gerek var mý bir üne,

Ýzlerimi sordun hep, yolunda gördüðüne,

Anladým özlemiþsin, güldüm de geldim iþte.

Bir yanda asýrlar var, bir yan sadece keder,

Ýsrafil Sur üflüyor, anladým vakit biter,

Tana astým vuslatý,  de aþksýz adam neder,

Bu uðurda  derbeder, oldum da geldim iþte.

Þu acý yolumuzda, sensizken yanmalýyým,

Yoksulluk hayatýna, inanýp kanmalýyým,

Þiirler kazýmýþken, âleme sunmalýyým,

Senin için geçmiþi, sildim de geldim iþte.

Yetiþmez kelimeler, gözlerin var her düþte,

Kalbim de alev oldun, üþümedim bir kýþta,

Ýsmini yaza yaza, sevgi ile her taþta,

Ruhumdan arýnarak, kaldým da geldim iþte.

Sorma þimdi hal nice, an zamana karýþtý,

Âdemi aþkýn için, tarihlerle yarýþtý,

Çekinmeden binlerce, düþmanýyla  vuruþtu,

Dirildim aþkýn için, öldüm de  geldim iþte.

Âdem Efiloðlu