Online Üye
Online Ziyaretçi
Ne yaparsan yap hep moralin bozuk
Ne istediysen yok, yüreğin buruk
İyi görünse de içinde var çürük
Yersin kendini bu mu kurgu diye…
Ayıp derler ya, anlatmazsın bunu
İçine atar büyür dert kuyusu
Migren ağrısı verir önce sosu
Ne kıvranırsın sonra uyku diye…
Ne şanslısın derler güldüğüne bakar
Şan şöhretinden ah diyeni yakar
Ne çok kazanır ne paralar akar
Dışardan gören bilmez olgu diye…
Sonuçta mutlu değildir, yalnızdır
Kimseyi anlamaz neden lezizdir
Nereden baksa görmez bir azizdir
Yaşar her şeyi öcü, korku diye…
Kendini düşünür insan, nankördür
Doğruyu görmeyen, bakınca kördür
Ben en iyiyim diyen yanmış kordur
Faydasız sözü, çalar türkü diye…
Böyle olunca insan dert üretir
Ne çok bağlansa ömrünü tüketir
Onun peşinden gitmekte diretir
Lider sanıpta yaşar ülkü diye…
Oysa bir abdest alsa, namaz kılsa
Gözyaşı dökmek derde çare bilse
Ne istiyorsa dua düşse dile
Unutulur ne varsa sövgü diye…
Allah dedikçe hep bulur yanında
Heyecan duyar sımsıcak kanında
Teslimiyet Hak bilir, yar şanında
Ne güzel liman, bekler sevgi diye…
Allah’a iman beklentiye ilaç
Müslüman bunu edinir tek amaç
Gerisi yalnız sayılır bir araç
Uğraşır hak yol kalsın duru diye…
Saffet Kuramaz