BANA
GEL DEME, NE OLUR
Bana gel deme sakın!
Öyle
bir uzaktayım ki
Senden
Aramızda
Sayısız
mesafeler var
Aramızda,
Aşılmaz
sıra dağlar
Dört
bir yanım,
Uçsuz
bucaksız deniz
İçinde ben
Nasıl bir mahkumum
Bilseniz
Ne
kuş gibi
Uçabiliyorum,
kanatlanıp,
Ne gemilerle
Kaçabiliyorum deniz, açılıp
Öyle
imkansızım ki
Öyle
çaresiz..!!
Bana
gel deme sakın!
Olmazsa,
olmazlara takıldım
Çaresizliğe
Nasıl
mahkumum,
Bilseniz…
Bana gel deme!
Fırtınalar kopar, içimde
Aramızda,
kırmızı çizgiler var
Kader
örmüş bize bir duvar
Elim
kolum bağlı,
Ümitsizliğin
girdabındayım
Her çağrın
Kalbimde buruk
Bir hüzün
Yaşadığın
Her
hayal kırıklığı
En
acı günün
Bunu
biliyorum inan,
Farkındayım..
Sanma ki
Gelmemek için
Köprüleri yıktım
Sanma
ki
Dönmemek
üzere
Gemileri
yaktım
Bana
gel deme
Böyle
zor biçimde
Kendimi
ulaşılmaz kıldım
Hasretin
Yudum
yudum
Hep
içimde..
Bana gel deme
Ne olur
sevgilim
Sen
de, görüyorsun işte
Gelemem!...
Kök
atmış,
Bedenim
gurbete,
Geri
dönemem
Hani derler ya;
”Uzaktan sevmek aşkların en güzeli”
Hani
Bu
talihsizliği kendimde
Sezdim
sezeli
Karşı koyamıyorum
Kaderime nedense
Alıştım
yalnızlığa,
Tahammülsüzlüğün
ötesinde
Uzatsam ellerimi
Tutamazsın
Çok uzaksın
Seviyorum
desem
Dokunamam,
Bana
yasaksın
Bana gel deme ne olur,
Gelecek durumda değilim
Bir
gün, çıkıp gelsem bile;
Duruverir,
bu kalbim
Bana gel diye
Israr edip durma
Beni
Meçhullerde ara,
Karanlıklara sor
Sana
Her gelemediğim gün,
Kafanı yorma
Sensizlik
Çekilecek dert değil,
Bana da kor
24. 05. 2010