Bir yangın öyküsüdür bu Ateş böcekleri iyi bilir Bir çığlık meselidir Yankısı uçurumlardan gelir
Suskunluğun susturdu bütün sesleri Ellerinin fısıltısı bile kalmadı avuçlarımda Ellerin ki… Bulutsu bir yumuşaklık, ilk karın beyazlığıydılar Kaç şiir teyelledim ellerine Kaç türkü yaktım Ellerin bir ceylanın su içişi Ellerin kınalı keklik kıvraklığıydılar
Artık ellerin yok, ellerinin gölgesi bile yok Birlikte gülümsemiyoruz fotoğraflarda Mutsuzluk, doğum izi gibi sırıtıyor yüzümde Sen olmayınca, nasılda flu resimler Soluk… Eksik… Yoksulluk hüküm sürüyor albümlerde
Hüzün, en kıdemli arkadaşım Her fotoğrafta çatılmış tüfek yüzüm Deklanşöre basan el fark etmese de… Gülümser gibi değil, küfreder gibi poz veriyorum objektife Vurgun yemiş süngerciler gibi donup kalıyorum Sanki… Sanki, yıkılıyor üstüme gök kubbe
Hep kadrajdan kaçma isteği Bakışlarım kaçak Göçek Sen yoksun ya resimlerde… Öyle boynu büküğüm, öyle Arabesk
Yoksun albümlerde… Yokluğunun ateşini söndüremedi hiçbir okyanus Topraktım kile döndüm Sana yandığım gibi yanmadım hiç Kim yakmak istese… Küle döndüm
Öyle meydandaydım Her namluya hedef Öyle ulu orta Öyle açık saçık Gövdesinden kırılmış ağaçlar gibi yer ile yeksan Öyle dal budak Öyle yıkık
Yoksun albümlerde… Attığım her çığlık Şiirdi artık
( Yoksul Albümler başlıklı yazı gölge06 tarafından 18.01.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
