Online Üye
Online Ziyaretçi
Ölüm dirim içicedir her can sahibi tadar
Tekrarı yok hayat tektir, gafil olan kul naçâr
Fırsatların bu dünyada sayılı nefes kadar!
Rızkı biten son olarak ecel şerbeti içer
Ömür kendi mecrasından asla aşmaz bendini
Nefsi kemle, böylelikle yık iblisin fendini
Râm olmakla gül-feşân'a bülbül sanma kendini
Gençlik nadide bir cevher bir gün elinden kaçar!
Ölümle başlar kişinin irsali ve isali
Huzura çağrılmak anî beklemezken visal’i
İnanca bigâne olan kurur saman misâli
Hem dünya hem maverâ’da azaba olur düçar!
Dünya fani biliniyor, azdır bunu fark eden
Hüsran bulur, kayıp eder tövbesinden çark eden!
Rüsvay olur dü-alemde, taatini terk eden
Son nedamet kâr eylemez artık iş işten geçer!
Aklından çıkarma dostum ölüm hakikatini
Ehlisünnet yolundan git bozma itikatını
Allah ile misakına göster sadakatini
Onun yolunda olanlar gökte kanatsız uçar
İman ile göçmek de var kul bilemez sonunu
Şebiarus gibi görür o kul ölüm gününü
Ey Mikdatî umutlu ol Hakka çevir yönünü
Rahmeti her şeyi kapsar ola ki rahmet saçar
Şair Mikdat Bal