Senin gözünün feri eder mi bir gülüşleri?
Annem, canım acıyor, artık güvenemiyorum.
Bana onlar bıraktı bak bu yaralı düşleri
Umut diyip dursam da acıyı yenemiyorum.
Sevemiyorum annem ben yaradandan ötürü,
Yaradan kusursuz da adem kusurlu ne yazık..
Gözyaşları bıraktılar gecelerime bir sürü
Bir insan ömrü hayatında yer mi böyle kazık?
Derman bul ne olur, okuyup üfle şu yarama..
Canım acıyor, acıyor annem, yemin olsun ki!
Yüzüm gülüyor da, kalbimde baharı arama
İnan bir sen varsın, bir de ben, o gözlerindeki..
Sen de dahil kimse görmedi ağladıklarımı
Kalbimdi çünkü ağlayan hep tüm sükunetiyle.
Ve kimse bilmedi acıyla çağladıklarımı
Ah annem kimse yaklaşmadı iyi niyetiyle..
Toprak, annem, toprak çekiyor sanki bedenimi,
Ben şimdi karıştım bir rüzgarın uğultusuna.
Soğuk, beyaz bir perde okşuyor ılık tenimi
Ölüm sanki benziyor saçlarının kokusuna.
Elif Çetinkaya
(
Annem başlıklı yazı
Şair Elfida tarafından
25.01.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
